АПТЕКА ЦЮРИХ • Швидка міжнародна авіа доставка товарів для здоров'я зі Швейцарії! • Безкоштовна доставка * • Застраховані відправлення з трек-номером для відстеження! • З питань одразу звертайтеся, ми завжди раді вам допомогти!
АПТЕКА ЦЮРИХ
Авторизація
Амлодипін Зентіва таблетки 10 мг 30 шт
Амлодипін Зентіва таблетки 10 мг 30 шт

Амлодипін Зентіва таблетки 10 мг 30 шт

Amlodipin Zentiva Tabl 10 mg 30 Stk

  • 6054.76 RUB

Немає в наявності
Cat. Y

При оплате криптовалютой:

74.70 USDT 67.23 USDT (5449.29 RUB)

Ваша прибыль 605.48 RUB / 7.47 USDT

  • Наявність: Немає в наявності
  • Модель: 7774705
  • ATC-код C08CA01
  • EAN 7680568210054

Опис

Auf Verschreibung des Arztes oder der Ärztin.

Amlodipin Zentiva kann alleine oder in Kombination mit anderen blutdrucksenkenden Medikamenten zur Behandlung von einem zu hohen Blutdruck eingesetzt werden. Nach einer Tabletteneinnahme wird der Blutdruck langsam gesenkt, so dass es nicht zu einem plötzlichen zu starken Blutdruckabfall kommen kann.

Eine Tablette täglich genügt, um den Blutdruck während 24 Stunden zu senken. Amlodipin Zentiva wird alleine oder zusammen mit anderen Arzneimitteln zur Behandlung eines Sauerstoffmangels im Herzmuskel, der sogenannten Angina pectoris, eingesetzt. Eine einmal tägliche Einnahme steigert die Belastungszeit und verringert die Anzahl der Angina-pectoris-Anfälle.

Amlodipin Zentiva darf nicht eingenommen werden

  • bei Überempfindlichkeit auf den Wirkstoff, auf einen der Inhaltsstoffe oder auf andere Dihydropyridine.
  • wenn Sie an stark erniedrigtem Blutdruck (Hypotonie) leiden.
  • wenn Sie an schwerer Verengung des Ausflusstraktes der linken Herzkammer (Aortenstenose) oder an einem Schockzustand (dann kann Ihr Herz den Körper nicht mehr mit genügend Blut versorgen) leiden.
  • wenn Sie nach einem Herzinfarkt an Herzschwäche leiden.

Dieses Arzneimittel kann aufgrund der möglichen Nebenwirkungen die Reaktionsfähigkeit, die Fahrtüchtigkeit und Fähigkeit, Werkzeuge oder Maschinen zu bedienen, beeinträchtigen!

Anwendung von Amlodipin Zentiva mit anderen Arzneimitteln

Amlodipin Zentiva kann andere Arzneimittel beeinflussen oder von anderen Arzneimitteln beeinflusst werden, wie z. B.:

  • Ketoconazol, Itraconazol (gegen Pilzerkrankungen),
  • Ritonavir (sogenannte Proteasehemmer gegen HIV-Infektionen),
  • Rifampicin, Erythromycin, Clarithromycin (Antibiotika),
  • Hypericum perforatum (Johanniskraut),
  • Verapamil, Diltiazem (Herzmittel),
  • Dantrolen (eine Infusion bei schwerer Störung der Körpertemperatur),
  • Tacrolimus, Sirolimus, Temsirolimus und Everolimus (Arzneimittel zur Beeinflussung des Immunsystems),
  • Simvastatin (zur Senkung der Cholesterinwerte),
  • Ciclosporin (ein Mittel zur Unterdrückung des Immunsystems).

Amlodipin Zentiva kann Ihren Blutdruck noch weiter senken, wenn Sie bereits andere blutdrucksenkende Arzneimittel anwenden.

Amlodipin Zentiva sollte nicht zusammen mit Grapefruit oder Grapefruitsaft eingenommen werden, da dies zu einer verstärkten Blutdrucksenkung führen kann.

Dieses Arzneimittel enthält weniger als 1 mmol (23 mg) Natrium pro Tablette, d.h. es ist nahezu natriumfrei.

Informieren Sie Ihren Arzt oder Apotheker bzw. Ihre Ärztin oder Apothekerin, wenn Sie an anderen Krankheiten leiden, insbesondere einer Lebererkrankung leiden, Allergien haben oder andere Arzneimittel (auch selbst gekaufte!) einnehmen oder äusserlich anwenden.

Im Allgemeinen soll Amlodipin Zentiva in der Schwangerschaft nicht eingenommen werden.

Informieren Sie Ihren Arzt bzw. Ihre Ärztin, wenn Sie schwanger sind oder es werden möchten. Nur Ihr Arzt bzw. Ihre Ärztin kann entscheiden, ob Sie in ganz speziellen Situationen dennoch Amlodipin Zentiva einnehmen dürfen.

Während einer Amlodipin Zentiva-Therapie darf nicht gestillt werden.

Wenn von Ihrem Arzt bzw. von Ihrer Ärztin nicht anders verordnet, sollen Sie anfänglich einmal täglich eine Tablette zu 5 mg einnehmen. Ihr Arzt bzw. Ihre Ärztin wird entscheiden, ob Sie die tägliche Dosis bis auf eine Maximaldosis von 10 mg steigern sollen.

Die Tabletten zu 10 mg haben eine einseitige Bruchrille und können zur Halbierung der Dosis geteilt werden.

Wenn eine Überdosis eingenommen wurde, müssen Sie sich unverzüglich in ärztliche Behandlung begeben.

Ändern Sie nicht von sich aus die verschriebene Dosierung. Wenn Sie glauben, das Arzneimittel wirke zu schwach oder zu stark, so sprechen Sie mit Ihrem Arzt oder Apotheker bzw. mit Ihrer Ärztin oder Apothekerin.

Folgende Nebenwirkungen können bei der Einnahme dieses Arzneimittels auftreten:

Sehr häufig (betrifft mehr als einen von 10 Anwendern)

Ödeme (Wasseransammlungen in den Geweben).

Häufig (betrifft 1 bis 10 von 100 Anwendern)

Kopfschmerzen, Schwindel, Müdigkeit, Kraftlosigkeit, Schläfrigkeit, Übelkeit, Bauchschmerzen, Gesichtsrötung, Atemnot, Herzklopfen, Sehbeeinträchtigungen (einschliesslich Doppeltsehen), Verdauungsstörungen, veränderte Stuhlgewohnheiten, Durchfall, Verstopfung, Knöchelschwellungen, Muskelkrampf.

Gelegentlich (betrifft 1 bis 10 von 1000 Anwendern)

Schlaflosigkeit, Stimmungsschwankungen, Depression, Angst, Zittern, Geschmacksstörungen, Ohnmacht, verminderte Empfindlichkeit für Sinnesreize, Fehlempfindungen auf der Haut (Ameisenlaufen), Tinnitus (Ohrgeräusch), Herzrhythmusstörungen, zu tiefer Blutdruck, Husten, laufende oder verstopfte Nase, Erbrechen, trockener Mund, Haarausfall, rote Flecken auf der Haut, Hautverfärbung, verstärktes Schwitzen, Hautausschlag, Nesselsucht, Juckreiz, Gelenk-, Muskel- und Rückenschmerzen, Störungen beim Wasserlassen, vermehrtes oder nächtliches Wasserlassen, Erektionsstörungen, Vergrösserung der Brustdrüsen, Schmerz, Unwohlsein, Gewichtszunahme oder -abnahme.

Selten (betrifft 1 bis 10 von 10'000 Anwendern)

Verwirrung.

Sehr selten (betrifft 1 bis 10 von 100'000 Anwendern)

Verminderung der weissen Blutkörperchen (Leukozytopenie), Verminderung der Blutplättchen (Thrombozytopenie), erhöhter Blutzuckerspiegel (Hyperglykämie), Muskelsteifigkeit oder –anspannung, Erkrankungen der Nerven in den Gliedmassen, entzündliche Reaktionen der kleinen Blutgefässe, , Bauchspeicheldrüsenentzündung (Pankreatitis), Magenschleimhautentzündung (Gastritis), Zahnfleischwucherungen, Leberentzündung (Hepatitis), Gelbsucht (Ikterus), Anstieg der Leberenzyme, Herzinfarkt, Lichtempfindlichkeit.

Sehr selten wurden auch allergische Reaktionen einschliesslich schweren Hautreaktionen (Eryhtema multiforme, exfoliative Dermatitis, Stevens-Johnson-Syndrom) und Schwellungen im Gesicht beobachtet. In diesen Fällen ist die Therapie abzubrechen und unmittelbar ein Arzt bzw. eine Ärztin aufzusuchen.

Mit unbestimmter Häufigkeit wurde über Störungen des Bewegungsablaufes, verbunden z.B. mit erhöhtem oder vermindertem Spannungszustand der Muskeln berichtet.

Mit unbestimmter Häufigkeit wurde über das Auftreten von akuten Hautveränderungen, die durch blasige Ablösung der Oberhaut gekennzeichnet sind (toxische epidermale Nekrolyse), berichtet.

Wenn Sie Nebenwirkungen bemerken, wenden Sie sich an Ihren Arzt oder Apotheker bzw. Ihre Ärztin oder Apothekerin. Dies gilt insbesondere auch für Nebenwirkungen, die nicht in dieser Packungsbeilage angegeben sind.

Das Arzneimittel darf nur bis zu dem auf dem Behälter mit «EXP» bezeichneten Datum verwendet werden.

Lagerungshinweis

In der Originalpackung unterhalb von 30 °C und ausser Reichweite von Kindern aufbewahren.

Weitere Hinweise

Weitere Auskünfte erteilt Ihnen Ihr Arzt oder Apotheker bzw. Ihre Ärztin oder Apothekerin. Diese Personen verfügen über die ausführliche Fachinformation.

Wirkstoffe

1 Tablette zu 5 mg enthält 5 mg Amlodipin (als Amlodipinmesilate).

1 Tablette zu 10 mg enthält 10 mg Amlodipin (als Amlodipinmesilat).

Hilfsstoffe

Tabletten zu 5 mg und 10 mg: Mikrokristalline Cellulose, Calciumhydrogenphosphat, wasserfrei, Carboxymethylstärke-Natrium und Magnesiumstearat als Hilfsstoffe zur Herstellung einer Tablette.

Die 10 mg Tabletten haben eine einseitige Bruchrille und können zur Halbierung der Dosis geteilt werden.

56821 (Swissmedic).

In Apotheken nur gegen ärztliche Verschreibung.

Tabletten zu 5 mg: 30 und 100.

Tabletten zu 10 mg (teilbar): 30 und 100.

Helvepharm AG, Frauenfeld.

Diese Packungsbeilage wurde im März 2020 letztmals durch die Arzneimittelbehörde (Swissmedic) geprüft.

Selon prescription du médecin.

Amlodipin Zentiva peut être utilisé seul ou en association avec d'autres médicaments antihypertenseurs pour le traitement d'une tension artérielle trop élevée. Après la prise d'un comprimé, la tension baisse progressivement, sans chuter brutalement et soudainement. Un comprimé par jour suffit pour abaisser la pression artérielle pendant 24 heures. Amlodipin Zentiva s'utilise seul ou en association avec d'autres médicaments pour le traitement d'un déficit en oxygène du muscle cardiaque connu sous le nom d'angor. Une prise quotidienne unique allonge le temps d'effort et réduit le nombre de crises d'angor.

Amlodipin Zentiva ne doit pas être pris

  • en cas d'hypersensibilité au principe actif de la préparation, à l'un des composants ou à d'autres dihydropyridines.
  • si vous souffrez d'une pression artérielle très diminuée (hypotension).
  • si vous souffrez d'un rétrécissement sévère de la voie d'éjection du ventricule gauche (sténose aortique) ou d'un état de choc (situation où votre cœur n'est plus en mesure de fournir suffisamment de sang à votre corps).
  • si vous souffrez d'une insuffisance cardiaque suite à un infarctus du myocarde.

En raison d'éventuels effets indésirables, ce médicament peut affecter les réactions, l'aptitude à conduire et la capacité à utiliser des outils ou des machines!

Utilisation d'Amlodipin Zentiva avec d'autres médicaments

Amlodipin Zentiva peut influencer d'autres médicaments ou être influencé par d'autres médicaments tels que:

  • kétoconazole, itraconazole (antifongiques),
  • ritonavir (inhibiteur de la protéase contre les infections par le VIH),
  • rifampicine, érythromycine, clarithromycine (antibiotiques),
  • Hypericum perforatum (millepertuis),
  • vérapamil, diltiazem (médicaments pour le cœur),
  • dantrolène (perfusion administrée en cas de trouble grave de la température corporelle),
  • tacrolimus, sirolimus, temsirolimus et évérolimus (médicaments ayant un effet sur le système immunitaire),
  • simvastatine (pour réduire les taux de cholestérol),
  • ciclosporine (médicament qui supprime le système immunitaire).

Amlodipin Zentiva peut encore réduire votre pression artérielle si vous prenez déjà d'autres médicaments hypotenseurs.

Amlodipin Zentiva ne doit pas être pris avec du pamplemousse ou du jus de pamplemousse, car cela peut accentuer son effet antihypertenseur.

Ce médicament contient moins de 1 mmol (23 mg) de sodium par comprimé, c.-à-d. qu'il est essentiellement «sans sodium».

Veuillez informer votre médecin ou votre pharmacien si vous souffrez d'une autre maladie, en particulier d'une maladie du foie, si vous êtes allergique, ou si vous prenez déjà d'autres médicaments (ou utilisez déjà d'autres médicaments en usage externe) (même en automédication!).

En principe, Amlodipin Zentiva ne doit pas être pris pendant la grossesse.

Veuillez informer votre médecin si vous êtes enceinte ou si vous désirez le devenir. Lui seul est à même de décider si, dans des situations très spéciales, vous pouvez malgré tout prendre Amlodipin Zentiva.

Il faudra renoncer à allaiter pendant un traitement par Amlodipin Zentiva.

Sauf prescription contraire de votre médecin, commencez par prendre un comprimé à 5 mg une fois par jour. Votre médecin décidera si la dose journalière doit être augmentée à la dose maximale de 10 mg par jour.

Les comprimés à 10 mg ont une rainure unilatérale et peuvent être divisés afin de partager la dose.

En cas de surdosage, consultez immédiatement un médecin.

Ne changez pas de votre propre chef le dosage prescrit. Adressez-vous à votre médecin ou à votre pharmacien si vous estimez que l'efficacité du médicament est trop faible ou au contraire trop forte.

La prise de ce médicament peut provoquer les effets secondaires suivants:

Très fréquent (concerne plus d'un utilisateur sur 10)

Œdèmes (accumulation d'eau dans les tissus).

Fréquent (concerne 1 à 10 utilisateurs sur 100)

Maux de tête, vertiges, fatigue, faiblesse, somnolence, nausées, douleurs abdominales, rougeur faciale, détresse respiratoire, palpitations cardiaques, déficiences visuelles (y compris vision double), troubles de la digestion, modifications des habitudes de défécation, diarrhée, constipation, gonflements des chevilles, crampes musculaires.

Occasionnel (concerne 1 à 10 utilisateurs sur 1'000)

Insomnie, variations de l'humeur, dépression, anxiété, tremblements, troubles du goût, évanouissement, baisse de la sensibilité aux stimulations sensorielles, perceptions anormales sur la peau (fourmillements), acouphènes (bourdonnements d'oreilles), troubles du rythme cardiaque, pression sanguine trop basse, toux, nez qui coule ou nez bouché, vomissements, sécheresse buccale, chute des cheveux, taches rouges sur la peau, coloration de la peau, transpiration accrue, éruption cutanée, urticaire, démangeaisons, douleurs articulaires, douleurs musculaires, douleurs dorsales, troubles urinaires, besoin d'uriner plus fréquent ou pendant la nuit, troubles de l'érection, grossissement des glandes mammaires, douleur, malaise, perte ou prise de poids.

Rare (concerne 1 à 10 utilisateurs sur 10'000)

Confusion.

Très rare (concerne 1 à 10 utilisateurs sur 100'000)

Diminution des globules blancs (leucocytopénie), diminution des plaquettes (thrombopénie), glycémie augmentée (hyperglycémie), rigidité ou tension musculaire, maladies des nerfs au niveau des membres, réactions inflammatoires des petits vaisseaux sanguins, inflammation du pancréas (pancréatite), inflammation de la muqueuse de l'estomac (gastrite), épaississement des gencives, inflammation du foie (hépatite), jaunisse (ictère), augmentation des enzymes du foie, infarctus du myocarde, sensibilité à la lumière.

Des réactions allergiques, y compris des réactions cutanées sévères (érythème polymorphe, dermatite exfoliatrice, syndrome de Stevens-Johnson) et des gonflements du visage ont été observés très rarement. Dans ces cas, le traitement doit être interrompu et un médecin doit être consulté immédiatement.

Des troubles de la motricité liés, p. ex., à une augmentation ou une diminution du tonus musculaire, ont été rapportés à une fréquence indéterminée.

Des altérations cutanées sévères caractérisées par un décollement de l'épiderme sous forme de bulles (nécrolyse épidermique toxique) ont été rapportées à une fréquence indéterminée.

Si vous remarquez des effets secondaires, veuillez en informer votre médecin ou votre pharmacien. Ceci vaut en particulier pour les effets secondaires non mentionnés dans cette notice d'emballage.

Ce médicament ne doit pas être utilisé au-delà de la date figurant après la mention «EXP» sur le récipient.

Remarque concernant le stockage

Conserver dans l'emballage original au-dessous de 30 °C et hors de la portée des enfants.

Remarques complémentaires

Pour de plus amples renseignements, consultez votre médecin ou votre pharmacien, qui disposent d'une information détaillée destinée aux professionnels.

Principes actifs

1 comprimé à 5 mg contient 5 mg d'amlodipine (sous forme de de mésilate d'amlodipine).

1 comprimé à 10 mg contient 10 mg d'amlodipine (sous forme de de mésilate d'amlodipine).

Excipients

Comprimés à 5 mg et 10 mg: cellulose microcristalline, hydrogénphosphate de calcium anhydre, carboxyméthylamidon sodique, stéarate de magnésium comme excipients nécessaires à la fabrication d'un comprimé.

Les comprimés à 10 mg ont une rainure unilatérale et peuvent être divisés afin de partager la dose.

56821 (Swissmedic).

En pharmacie, sur ordonnance médicale.

Comprimés à 5 mg: 30 et 100.

Comprimés à 10 mg (sécable): 30 et 100.

Helvepharm AG, Frauenfeld.

Cette notice d'emballage a été vérifiée pour la dernière fois en mars 2020 par l'autorité de contrôle des médicaments (Swissmedic).

Su prescrizione medica.

Amlodipin Zentiva può essere utilizzato da solo o in combinazione con altri medicamenti antipertensivi per il trattamento della pressione sanguigna troppo elevata. Dopo l'assunzione di una compressa, la pressione sanguigna diminuisce lentamente, in modo che non possa verificarsi un eccessivo calo di pressione improvviso. Una compressa al giorno è sufficiente per abbassare la pressione sanguigna nel corso di 24 ore. Amlodipin Zentiva è utilizzato da solo o insieme ad altri farmaci per il trattamento della carenza di ossigeno nel muscolo cardiaco, la cosiddetta angina pectoris. L'assunzione una volta al giorno prolunga la resistenza allo sforzo e diminuisce il numero delle crisi di angina pectoris.

Non si può assumere Amlodipin Zentiva

  • in caso di ipersensibilità al principio attivo, a uno qualsiasi dei suoi componenti o ad altre diidropiridine.
  • se soffre di una forte diminuzione della pressione sanguigna (ipotensione).
  • se soffre di un grave restringimento del tratto di efflusso del ventricolo sinistro (stenosi aortica) o di uno stato di shock (il cuore quindi non è più in grado di fornire abbastanza sangue all'organismo).
  • se soffre di insufficienza cardiaca a seguito di un infarto miocardico.

A causa dei possibili effetti indesiderati, questo medicamento può ridurre la capacità di reazione, la capacità di condurre un veicolo e la capacità di utilizzare attrezzi o macchine!

Uso di Amlodipin Zentiva con altri medicamenti

Amlodipin Zentiva può influire su altri medicamenti o altri medicamenti possono influire su Amlodipin Zentiva, come ad es.:

  • Ketoconazolo, itraconazolo (contro le infezioni fungine),
  • Ritonavir (un cosiddetto inibitore delle proteasi contro le infezioni da HIV),
  • Rifampicina, eritromicina, claritromicina (antibiotici),
  • Hypericum perforatum (erba di San Giovanni),
  • Verapamil, diltiazem (medicamenti per il cuore),
  • Dantrolene (un'infusione in caso di gravi alterazioni della temperatura corporea),
  • Tacrolimus, sirolimus, temsirolimus ed everolimus (medicamenti utilizzati per influenzare il sistema immunitario),
  • Simvastatina (per abbassare i livelli di colesterolo),
  • Ciclosporina (un medicamento utilizzato per sopprimere il sistema immunitario).

Amlodipin Zentiva può ulteriormente ridurre la sua pressione sanguigna se già utilizza altri medicamenti antipertensivi.

Amlodipin Zentiva non deve essere assunto insieme a pompelmo o succo di pompelmo, poiché ciò può potenziarne l'effetto antipertensivo.

Questo medicamento contiene meno di 1 mmol (23 mg) di sodio per compressa, cioè è essenzialmente «senza sodio».

Informi il suo medico o il suo farmacista, se

  • soffre di altre malattie, in particolare di malattie del fegato
  • soffre di allergie
  • assume o applica esternamente altri medicamenti (anche se acquistati di sua iniziativa).

In generale, Amlodipin Zentiva non deve essere assunto in gravidanza.

Informi il suo medico se è incinta o desidera una gravidanza. Soltanto il suo medico può decidere se, in situazioni del tutto particolari, può comunque assumere Amlodipin Zentiva.

Durante la terapia con Amlodipin Zentiva non si può allattare.

Salvo diversamente prescritto del medico, all'inizio deve assumere una compressa da 5 mg una volta al giorno. Il suo medico deciderà se aumentare la dose giornaliera fino a una dose massima di 10 mg.

Le compresse da 10 mg presentano una linea di frattura su un lato e possono essere divise per dimezzare la dose.

Se ha assunto una dose eccessiva, deve rivolgersi immediatamente a un medico.

Non modifichi di propria iniziativa la posologia prescritta. Se ritiene che l'azione del medicamento sia troppo debole o troppo forte, ne parli al suo medico o al suo farmacista.

Con l'assunzione di questo medicamento possono manifestarsi i seguenti effetti collaterali:

Molto comune (riguarda più di 1 utilizzatore su 10)

Edemi (accumuli d'acqua nei tessuti).

Comune (riguarda da 1 a 10 utilizzatori su 100)

Mal di testa, vertigini, stanchezza, debolezza, sonnolenza, nausea, dolori alla pancia, arrossamento del viso, difficoltà respiratorie, palpitazioni, disturbi della vista (inclusa visione doppia), disturbi digestivi, cambiamento delle abitudini intestinali, diarrea, stitichezza, gonfiore alle caviglie, crampi muscolari.

Non comune (riguarda da 1 a 10 utilizzatori su 1'000)

Insonnia, sbalzi di umore, depressione, ansia, tremori, disturbi del gusto, svenimento, ridotta sensibilità alla stimolazione sensoriale, percezioni cutanee anormali (formicolio), tinnito (ronzio nelle orecchie), disturbi del ritmo cardiaco, pressione sanguigna troppo bassa, tosse, naso che cola o congestionato, vomito, secchezza della bocca, perdita di capelli, macchie rosse sulla pelle, alterazione del colore della pelle, aumento della sudorazione, eruzione cutanea, orticaria, prurito, dolori articolari, muscolari e dorsali, disturbi dell'urinazione, urinazione più frequente o notturna, disturbi dell'erezione, ingrossamento delle ghiandole mammarie, dolore, malessere, aumento o perdita di peso.

Raro (riguarda da 1 a 10 utilizzatori su 10'000)

Confusione.

Molto raro (riguarda da 1 a 10 utilizzatori su 100'000)

Diminuzione dei globuli bianchi (leucocitopenia), diminuzione delle piastrine (trombocitopenia), aumento dei livelli di zucchero nel sangue (iperglicemia), rigidità o tensione muscolare, malattie dei nervi negli arti, reazioni infiammatorie dei piccoli vasi sanguigni, infiammazione del pancreas (pancreatite), infiammazione della mucosa dello stomaco (gastrite), ispessimento delle gengive, infiammazione del fegato (epatite), ittero, aumento degli enzimi epatici, infarto miocardico, fotosensibilità.

Molto raramente sono state osservate anche reazioni allergiche, incluse gravi reazioni cutanee (eritema multiforme, dermatite esfoliativa, sindrome di Stevens-Johnson) e gonfiore del viso. In questi casi, è necessario interrompere il trattamento e consultare immediatamente un medico.

Con frequenza non nota sono stati riferiti disturbi nell'esecuzione dei movimenti, associati ad es. ad un aumento o ad una diminuzione dello stato di tensione muscolare.

Con frequenza non nota è stata riferita l'insorgenza di alterazioni cutanee acute caratterizzate dal distacco bolloso dell'epidermide (necrolisi epidermica tossica).

Se osserva effetti collaterali, si rivolga al suo medico o al suo farmacista, soprattutto se si tratta di effetti collaterali non descritti in questo foglietto illustrativo.

Il medicamento non deve essere utilizzato oltre la data indicata con «EXP» sul contenitore.

Indicazioni per la conservazione

Conservare nella confezione originale a temperatura inferiore ai 30 °C e fuori dalla portata dei bambini.

Ulteriori indicazioni

Il medico o il farmacista, che sono in possesso di un'informazione professionale dettagliata, possono darle ulteriori informazioni.

Principi attivi

1 compressa da 5 mg contiene 5 mg di amlodipina (come amlodipina mesilato).

1 compressa da 10 mg contiene 10 mg di amlodipina (come amlodipina mesilato).

Sostanze ausiliarie

Compresse da 5 mg e 10 mg: cellulosa microcristallina, calcio fosfato dibasico anidro, carbossimetilamido sodico e magnesio stearato come sostanze per la produzione di una compressa.

Le compresse da 10 mg presentano una linea di frattura su un lato e possono essere divise per dimezzare la dose.

56821 (Swissmedic).

In farmacia dietro presentazione della prescrizione medica.

Compresse da 5 mg: 30 e 100.

Compresse da 10 mg (divisibili): 30 e 100.

Helvepharm AG, Frauenfeld

Questo foglietto illustrativo è stato controllato l'ultima volta nel marzo 2020 dall'autorità competente in materia di medicamenti (Swissmedic).

Wirkstoffe

Amlodipinum ut Amlodipini mesilas.

Hilfsstoffe

Cellulosum microcristallinum, Calcii hydrogenophosphas anhydricus, Carboxymethylamylum natricum (= 0.17 mg Natrium (5 mg); 0.34 mg Natrium (10 mg)), Magnesii stearas.

Tabletten zu 5 mg: 1 Tablette enthält: Amlodipinum 5 mg ut Amlodipini mesilas.

Tabletten zu 10 mg: 1 Tablette (Bruchrille, teilbar) enthält: Amlodipinum 10 mg ut Amlodipini mesilas.

  1. Arterielle Hypertonie: Amlodipin Zentiva ist als Basistherapeutikum bei Hypertonie indiziert. Bei Patienten, welche auf eine Monotherapie ungenügend angesprochen haben, kann eine Kombinationstherapie von Vorteil sein. Amlodipin Zentiva ist zusammen mit Thiaziddiuretika, mit Alphablockern, mit Betablockern und mit ACE-Inhibitoren verwendet worden.
  2. Anfallsprophylaxe bei stabiler Angina pectoris, die durch eine fixierte Gefässverengung bedingt ist.
  3. Prinzmetal oder vasospastische Angina, die durch eine spastische Vasokonstriktion der Koronargefässe bedingt ist.

Amlodipin Zentiva kann eingesetzt werden, wenn das klinische Bild eine Komponente spastischer Vasokonstriktion vermuten lässt, diese aber nicht bestätigt ist. Amlodipin Zentiva kann als Monotherapeutikum oder in Kombination mit anderen antianginösen Arzneimitteln verabreicht werden, und zwar bei Patienten, deren Angina pectoris nicht genügend auf Nitrate und/oder adäquate Dosen von Betablockern anspricht.

N.B.: Zur Behandlung des akuten Angina-pectoris-Anfalls (Anfallscoupierung) ist Amlodipin Zentiva wegen des langsamen Wirkungseintritts nicht geeignet!

Übliche Dosierung

Für beide Indikationen - Hypertonie und Angina pectoris - wird üblicherweise die Therapie mit 5 mg Amlodipin 1× täglich begonnen. Je nach der individuellen Ansprechbarkeit des Patienten kann die Dosierung auf 10 mg Amlodipin 1× täglich erhöht werden.

Die Tabletten zu 10 mg weisen eine einseitige Bruchrille auf und können zur Halbierung der Dosis geteilt werden.

Eine Dosisanpassung von Amlodipin ist bei gleichzeitiger Verabreichung von Thiaziddiuretika, Betablockern oder ACE-Inhibitoren nicht notwendig.

Spezielle Dosierungsanweisungen

Patienten mit Leberfunktionsstörungen

Bei Patienten mit einer Leberinsuffizienz ist die Halbwertszeit von Amlodipin wie bei allen Calcium-Antagonisten verlängert. Da keine Dosisempfehlungen für diese Patienten bestehen, soll Amlodipin bei Leberinsuffizienz mit Vorsicht eingesetzt werden.

Patienten mit Nierenfunktionsstörungen

Bei Niereninsuffizienz wird Amlodipin weitgehend zu inaktiven Metaboliten abgebaut, und nur 10% des Arzneimittels werden unverändert im Urin ausgeschieden. Die Schwankungen der Amlodipin-Plasmakonzentrationen korrelieren nicht mit dem Schweregrad der Nierenfunktionsstörung. Deshalb kann Amlodipin bei Patienten mit Nierenversagen in normaler Dosierung verabreicht werden. Dieses Arzneimittel ist nicht dialysierbar.

Ältere Patienten

Spitzenkonzentrationen von Amlodipin im Plasma werden bei älteren und jüngeren Personen annähernd zur gleichen Zeit erreicht. Bei älteren Patienten besteht eine reduzierte Amlodipin-Clearance, welche im Mittel zu einer Zunahme der AUC (Fläche unter Konzentrationszeitkurve) um ungefähr 50% und zu einer Verlängerung der terminalen Eliminationshalbwertszeit führt.

Die Zunahme der AUC und die Verlängerung der terminalen Eliminationshalbwertszeit bei herzinsuffizienten Patienten entsprachen den Erwartungen für Patienten der untersuchten Altersgruppe. Bei vergleichbarer Dosierung wird Amlodipin von älteren und jüngeren Patienten gleichermassen gut vertragen.

Eine kleinere Anfangsdosis kann daher bei älteren Patienten notwendig sein (Präparate zur Dosierung von Dosen unter 5 mg sind unter anderem Handelsnamen verfügbar).

Kinder und Jugendliche

Über die Sicherheit und Wirksamkeit von Amlodipin bei Kindern und Jugendlichen unter 18 Jahren liegen keine Erfahrungen vor.

Überempfindlichkeit gegenüber dem Wirkstoff, Dihydropyridinen (Amlodipin ist ein Dihydropyridin-Derivat), oder einem der Hilfsstoffe gemäss Zusammensetzung.

Schwere Hypotonie.

Schockzustand (einschliesslich kardiogener Schock).

Obstruktion des linksventrikulären Ausflusstraktes (z.B. höhergradige Aortenstenose).

Hämodynamisch instabile Herzinsuffizienz nach akutem Myokardinfarkt.

Bis heute sind nur ungenügende klinische Daten bezüglich der Anwendung von Amlodipin bei Patienten unter 18 Jahren vorhanden.

Bei Patienten mit einer Leberinsuffizienz ist die Halbwertszeit von Amlodipin wie bei allen Calcium-Antagonisten verlängert. Da keine Dosisempfehlungen für diese Patienten bestehen, soll Amlodipin bei Leberinsuffizienz mit Vorsicht eingesetzt werden.

Kurz wirkende Calcium-Antagonisten vom 1,4-Dihydropyridin-Typ mit raschem Wirkungseintritt sind bei akutem Herzinfarkt und in den folgenden 30 Tagen aufgrund erhöhter Mortalität kontraindiziert. Ob dies auch für die Therapie mit langwirkenden Dihydropyridinen mit verzögertem Wirkungseintritt zutrifft ist aufgrund der heutigen Datenlage fraglich. Daher sollte in diesem Zeitraum der Arzt über den Therapiebeginn entscheiden und die Patienten zu Beginn besonders sorgfältig überwachen.

Dieses Arzneimittel enthält weniger als 1 mmol (23 mg) Natrium pro Tablette, d.h. es ist nahezu «natriumfrei».

Anwendung bei Patienten mit Herzinsuffizienz

In einer placebokontrollierten Langzeitstudie bei Patienten mit Herzinsuffizienz NYHA III und IV (ohne klinische Symptome oder objektive Befunde, welche auf eine zugrundeliegende ischämische Erkrankung hindeuten würden), hatte Amlodipin bei stabilen Dosen von ACE-Inhibitoren, Digitalis und Diuretika keinen Effekt auf die Gesamt- oder kardiovaskuläre Mortalität. In derselben Population trat unter Amlodipin signifikant häufiger ein Lungenödem auf, obschon kein signifikanter Unterschied bei der Inzidenz von Herzinsuffizienzverschlechterungen, verglichen mit Placebo, vorlag.

Andere Antihypertensiva: Amlodipin kann zusammen mit Thiaziddiuretika, Alphablockern, Betablockern, ACE-Inhibitoren, Langzeit-Nitraten, sublingualem Nitroglycerin, nicht-steroidalen Antirheumatika, Antibiotika und oralen Antidiabetika verabreicht werden.

Aufgrund der synergistischen Wirkung von Amlodipin und anderen Antihypertensiva kann es zu einer verstärkten Blutdrucksenkung bei einer Kombinationstherapie kommen.

Theophyllin, Ergotamin: Calcium-Antagonisten können mit dem Cytochrom-p450-abhängigen Metabolismus von Theophyllin und Ergotamin interferieren. Da bis anhin weder in vitro noch in vivo Interaktionsstudien mit Theophyllin bzw. Ergotamin und Amlodipin verfügbar sind, wird empfohlen, zu Beginn einer gleichzeitigen Verabreichung die Blutspiegel von Theophyllin oder Ergotamin regelmässig zu kontrollieren.

Grapefruit (-saft): Die Anwendung von Amlodipin mit Grapefruit oder Grapefruitsaft wird generell nicht empfohlen, da sich dadurch die Bioverfügbarkeit von Amlodipin bei einigen Patienten erhöhen und somit die blutdrucksenkende Wirkung verstärken kann. Ursache könnte ein genetischer Polymorphismus von CYP3A4, dem für den Metabolismus von Amlodipin hauptverantwortlichen Enzym sein. In einer Studie mit 20 gesunden Probanden wurde kein signifikanter Effekt von Grapefruitsaft auf die Pharmakokinetik von Amlodipin gefunden.

Dantrolen (Infusion): Im Tiermodell wurde nach Verabreichung von Verapamil und intravenösem Dantrolen letales Kammerflimmern und Kreislaufkollaps in Verbindung mit Hyperkaliämie beobachtet. Aufgrund des Hyperkaliämierisikos wird empfohlen, eine gleichzeitige Gabe von Calciumkanalblockern wie Amlodipin bei den Patienten zu vermeiden, bei denen ein erhöhtes Risiko für eine maligne Hyperthermie bekannt ist oder die wegen einer malignen Hyperthermie behandelt werden.

Wirkung von Amlodipin auf andere Arzneimittel

Simvastatin: Die wiederholte Anwendung von 10 mg Amlodipin in Kombination mit 80 mg Simvastatin führte im Vergleich zur alleinigen Anwendung von Simvastatin zu einem Anstieg der Simvastatin-Plasmaspiegel um 77%. Die Dosierung von Simvastatin sollte bei Patienten, die Amlodipin erhalten, auf 20 mg pro Tag begrenzt sein.

Atorvastatin: Bei gleichzeitiger Verabreichung von mehreren Dosen Amlodipin (10 mg) mit Atorvastatin (80 mg) resultierten keine signifikanten Veränderungen der pharmakokinetischen Steady-State Parameter von Atorvastatin.

Digoxin: Untersuchungen an gesunden Probanden haben gezeigt, dass die gleichzeitige Verabreichung von Amlodipin und Digoxin zu keinen Veränderungen der Digoxin-Plasmaspiegel oder der renalen Digoxin-Clearance führt.

Ethanol (Alkohol): Einzel-und Mehrfachdosen von Amlodipin (10 mg) hatten keinen signifikanten Effekt auf die Pharmakokinetik von Ethanol.

Warfarin: Die Wirkung von Warfarin auf die Prothrombinzeit wurde bei gesunden männlichen Probanden durch die gleichzeitige Verabreichung von Amlodipin nicht signifikant verändert.

Ciclosporin: Es sind keine Studien zur Wechselwirkung von Ciclosporin und Amlodipin bei gesunden Probanden sowie bei anderen Populationen, mit Ausnahme von derjenigen nierentransplantierter Patienten, durchgeführt worden. Verschiedene Studien an nierentransplantierten Patienten haben gezeigt, dass die gleichzeitige Gabe von Ciclosporin und Amlodipin sich unterschiedlich auf die Talkonzentration von Ciclosporin auswirkt. Die Wirkung reicht vom Ausbleiben einer Veränderung bis zu einer durchschnittlichen Steigerung von 40%. Bei nierentransplantierten Patienten, die Amlodipin erhalten, sollte den Ciclosporin-Werten besondere Aufmerksamkeit gewidmet werden.

Tacrolimus: Bei gleichzeitiger Verabreichung mit Amlodipin besteht ein erhöhtes Risiko für erhöhte Blutspiegel von Tacrolimus. Zur Vermeidung der Toxizität von Tacrolimus müssen bei Verabreichung von Amlodipin bei Patienten, die mit Tacrolimus behandelt werden, die Blutspiegel von Tacrolimus überwacht und die Dosis von Tacrolimus bei Bedarf angepasst werden.

Mechanistic Target of Rapamycin (mTOR)-Inhibitoren: mTOR-Inhibitoren wie Sirolimus, Temsirolimus und Everolimus sind CPY3A4-Substrate. Amlodipin ist ein schwacher CYP3A4-Inhibitor. Bei gleichzeitiger Verabreichung mit mTOR-Inhibitoren kann Amlodipin die Exposition von mTOR-Inhibitoren erhöhen.

Sonstige: In vitro Untersuchungen mit Humanplasma zeigen, dass Amlodipin keinen Einfluss auf die Proteinbindung von Digoxin, Phenytoin, Cumarin, Warfarin oder Indometacin hat.

Wirkung anderer Arzneimittel auf Amlodipin

Cimetidin: Bei gleichzeitiger Verabreichung von Amlodipin und Cimetidin wird die Pharmakokinetik von Amlodipin nicht verändert.

Aluminium/Magnesium (Antazida): Die gleichzeitige Verabreichung von Aluminium/Magnesium Antazida und einer Einzeldosis Amlodipin hatte keinen signifikanten Effekt auf die Pharmakokinetik von Amlodipin.

Sildenafil: Eine Einzeldosis von Sildenafil (100 mg) bei Personen mit essentieller Hypertonie hatte keinen Einfluss auf die pharmakokinetischen Parameter von Amlodipin. Wenn Amlodipin und Sildenafil in Kombination verabreicht wurden, wirkte jeder Wirkstoff unabhängig seinen blutdrucksenkenden Effekt aus.

CYP3A4-Inhibitoren: Die gleichzeitige Anwendung von 180 mg Diltiazem täglich und 5 mg Amlodipin führte bei älteren Hypertoniepatienten (69 bis 87 Jahre) zu einer Zunahme der systemischen Verfügbarkeit von Amlodipin um 57%. Die gleichzeitige Anwendung von Erythromycin bei gesunden Probanden (18 bis 43 Jahre) veränderte die systemische Verfügbarkeit von Amlodipin nicht signifikant (Anstieg der AUC um 22%). Starke CYP3A4-Inhibitoren (z.B. Ketoconazol, Itraconazol, Ritonavir) können die Plasmaspiegel von Amlodipin in stärkerem Ausmass erhöhen als Diltiazem. Die klinische Relevanz der genannten Beobachtungen ist unklar. Jedoch sollte Amlodipin in der Kombination mit CYP3A4-Inhibitoren, v.a. bei älteren Patienten, mit besonderer Vorsicht angewendet werden.

Clarithromycin: Da Clarithromycin ein CYP3A4-Inhibitor ist, besteht bei Patienten, die Clarithromycin gemeinsam mit Amlodipin erhalten, ein erhöhtes Risiko für Hypotonie. Bei gleichzeitiger Verabreichung von Amlodipin und Clarithromycin ist eine engmaschige Beobachtung der Patienten angezeigt.

CYP3A4-Induktoren: Es liegen keine Daten zur Wirkung von CYP3A4-Induktoren auf Amlodipin vor. Die gemeinsame Anwendung von CYP3A4-Induktoren (z.B. Rifampicin, Johanniskraut [Hypericum perforatum]) könnte zu verminderten Plasmaspiegeln von Amlodipin führen. Amlodipin sollte deshalb mit Vorsicht angewendet werden, wenn die Verabreichung gemeinsam mit CYP3A4-Induktoren erfolgt.

Bislang liegen keine Untersuchungen über die sichere Anwendung von Amlodipin bei schwangeren und stillenden Frauen vor.

Schwangerschaft

Tierexperimentelle Reproduktionsstudien zeigten lediglich im mehrfach über der empfohlenen maximalen Humandosierung liegenden Bereich Effekte auf Geburt und Wehen (siehe «Präklinische Daten - Reproduktionstoxizität»).

Amlodipin darf während der Schwangerschaft nicht angewendet werden, es sei denn, dies ist eindeutig notwendig.

Stillzeit

Erfahrungen am Menschen zeigen, dass Amlodipin in die Muttermilch übergeht. Bei 31 stillenden Müttern mit schwangerschaftsinduziertem Bluthochdruck ergab sich ein medianes Amlodipin-Konzentrationsverhältnis von 0.85 (Milch/Plasma) nach Verabreichung von Amlodipin. Behandelt wurde mit einer Initialdosis von 5 mg Amlodipin 1× täglich, welche nach Bedarf angepasst wurde. Die mittlere, nach Körpergewicht angepasste Tagesdosis betrug 6 mg bzw. 98.7 µg/kg. Für den Säugling ergab sich durch das Stillen eine geschätzte Tagesdosis Amlodipin von 4.17 µg/kg.

Wird die Anwendung von Amlodipin während der Stillzeit notwendig, soll abgestillt werden.

Fertilität

Es liegen keine Daten zur Wirkung von Amlodipin auf die Fertilität beim Menschen vor. Tierexperimentelle Studien ergaben keine Hinweise auf schädliche Wirkungen (siehe «Präklinische Daten»).

Aufgrund von möglichen unerwünschten Wirkungen wie Schwindel, Kopfschmerzen, Somnolenz oder Sehbeeinträchtigungen kann Amlodipin die Reaktionsfähigkeit, die Fahrtüchtigkeit und Fähigkeit, Werkzeuge und Maschinen zu bedienen, beeinträchtigen

Amlodipin wird gut vertragen. Die unerwünschten Wirkungen sind nach Organklassen und Häufigkeitsgraden gegliedert unter Berücksichtigung folgender Definitionen: sehr häufig (≥1/10); häufig (≥1/100, <1/10); gelegentlich (≥1/1000, <1/100); selten (≥1/10'000, <1/1000); sehr selten (<1/10'000).

Erkrankungen des Blutes und des Lymphsystems

Sehr selten: Leukozytopenie, Thrombozytopenie.

Erkrankungen des Immunsystems

Sehr selten: allergische Reaktionen.

Stoffwechsel- und Ernährungsstörungen

Sehr selten: Hyperglykämie.

Psychiatrische Erkrankungen

Gelegentlich: Depression, Schlaflosigkeit, Stimmungsveränderungen (einschliesslich Angst).

Selten: Verwirrung.

Erkrankungen des Nervensystems

Häufig: Schwindel, Kopfschmerzen, Somnolenz.

Gelegentlich: Tremor, Geschmacksstörungen, Synkope, Hypoästhesien, Parästhesien.

Sehr selten: erhöhter Muskeltonus, periphere Neuropathie.

Einzelfälle: extrapyramidale Erkrankung.

Augenerkrankungen

Häufig: Sehbeeinträchtigungen (einschliesslich Diplopie).

Erkrankungen des Ohrs und des Labyrinths

Gelegentlich: Tinnitus.

Herzerkrankungen

Häufig: Palpitationen.

Gelegentlich: Arrhythmie (einschliesslich Bradykardie, ventrikuläre Tachykardien und Vorhofflimmern).

Sehr selten: Herzinfarkt.

Gefässerkrankungen

Häufig: Rötung im Gesicht.

Gelegentlich: Hypotonie.

Sehr selten: Vaskulitits.

Erkrankungen der Atemwege, des Brustraums und Mediastinums

Häufig: Dyspnoe.

Gelegentlich: Husten, Rhinitis.

Erkrankungen des Gastrointestinaltrakts

Häufig: Abdominalschmerzen, Übelkeit, Dyspepsie, veränderte Stuhlgewohnheiten (einschliesslich Durchfall und Verstopfung).

Gelegentlich: Erbrechen, Mundtrockenheit.

Sehr selten: Pankreatitis, Gastritis, Zahnfleisch-Hyperplasie.

Leber und Gallenerkrankungen

Sehr selten: Hepatitis, Ikterus, erhöhte Leberenzyme (meistens begleitet durch Cholestase).

Erkrankungen der Haut und des Unterhautzellgewebes

Gelegentlich: Alopezie, Purpura, Hautverfärbung, Hyperhidrose, Pruritus, Ausschlag, Exanthem, Urtikaria.

Sehr selten: Angioödem, Erythema multiforme, exfoliative Dermatitis, Stevens-Johnson-Syndrom, Lichtempfindlichkeit.

Unbekannt: Toxische epidermale Nekrolyse.

Skelettmuskulatur-, Bindegewebs- und Knochenerkrankungen

Häufig: Knöchelschwellungen, Muskelkrämpfe.

Gelegentlich: Arthralgie, Myalgie, Rückenschmerzen.

Erkrankungen der Nieren und Harnwege

Gelegentlich: Miktionsstörungen, Nykturie, Pollakisurie.

Erkrankungen der Geschlechtsorgane und der Brustdrüse

Gelegentlich: Erektile Dysfunktion, Gynäkomastie.

Allgemeine Erkrankungen und Beschwerden am Verabreichungsort

Sehr häufig: Ödeme (11.1%).

Häufig: Müdigkeit, Asthenie.

Gelegentlich: Schmerzen, Unwohlsein, Brustschmerzen.

Untersuchungen

Gelegentlich: Gewichtszunahme, Gewichtsabnahme.

Die Meldung des Verdachts auf Nebenwirkungen nach der Zulassung ist von grosser Wichtigkeit. Sie ermöglicht eine kontinuierliche Überwachung des Nutzen-Risiko-Verhältnisses des Arzneimittels. Angehörige von Gesundheitsberufen sind aufgefordert, jeden Verdacht einer neuen oder schwerwiegenden Nebenwirkung über das Online-Portal ElViS (Electronic Vigilance System) anzuzeigen. Informationen dazu finden Sie unter www.swissmedic.ch.

Anzeichen und Symptome

Die vorhandenen Daten weisen darauf hin, dass eine schwere Überdosierung zu ausgeprägter peripherer Vasodilatation und möglicher Reflextachykardie führen kann. Deutliche und andauernde systemische Hypotonie bis hin zum Schock mit fatalem Ausgang wurde beschrieben.

Behandlung

Durch die Verabreichung von Aktivkohle an gesunde Freiwillige direkt oder bis zu zwei Stunden nach der Einnahme von 10 mg Amlodipin konnte die Amlodipin-Absorption signifikant gesenkt werden.

Eine Magenspülung kann in gewissen Fällen hilfreich sein und ist unter den üblichen Sicherheitsvorkehrungen zu empfehlen.

Eine klinisch bedeutsame Hypotonie, bedingt durch Amlodipin-Überdosierung, verlangt Sofortmassnahmen zur Stützung des Herz-Kreislaufsystems: Häufige Überwachung der Herz- und Atemfunktionen, des zirkulierenden Volumens und der renalen Ausscheidung sowie Hochlagerung der unteren Extremitäten. Die Verabreichung vasokonstriktiver Pharmaka, kann zur Stützung des Gefässtonus und des Blutdruckes hilfreich sein, sofern keine Kontraindikation für Vasokonstriktiva besteht. Intravenös verabreichtes Calciumgluconat kann hilfreich sein zur Umkehrung des Effekts der Ca-Antagonisten.

Da Amlodipin stark proteingebunden ist, ist die Dialyse wahrscheinlich nicht wirksam.

ATC-Code

C08CA01

Wirkungsmechanismus

Der antihypertensive Effekt von Amlodipin beruht auf einer direkten relaxierenden Wirkung an den glatten Muskelzellen der Gefässe

Die antiischämische Wirkung ist in ihrem genauen Mechanismus noch nicht völlig geklärt. Bekannt ist, dass Amlodipin über die folgenden zwei Wege Angina pectoris Anfälle verhindert:

  1. Amlodipin erweitert periphere Arteriolen und reduziert auf diese Weise den totalen peripheren Widerstand («Afterload»), dem das Herz entgegenwirkt. Da die Herzfrequenz stabil bleibt, senkt diese Entlastung den myokardialen Energieverbrauch und den Sauerstoffbedarf.
  2. Der Wirkungsmechanismus von Amlodipin schliesst wahrscheinlich eine Dilatation der grossen Koronargefässe und der koronaren Arteriolen ein, und zwar sowohl in gesunden wie in ischämischen Zonen. Diese Gefässdilatation verbessert die Sauerstoffversorgung des Myokards bei Patienten mit Spasmen der Koronararterien (Prinzmetal oder vasospastische Angina), und vermindert durch Rauchen induzierte koronare Vasokonstriktion.

Pharmakodynamik

Amlodipin verhindert den transmembranösen Einstrom von Ca-Ionen in die Herzmuskelzellen und die glatten Gefässmuskelzellen, d.h. Amlodipin blockiert die langsamen Kanäle («slow channel blocker»), bzw. es wirkt als Calciumantagonist.

Klinische Wirksamkeit

Bei Patienten mit Hypertonie führt die 1× tägliche Dosierung zu einer klinisch signifikanten Blutdrucksenkung während 24 h, sowohl im Liegen als auch im Stehen. Die Wirkung tritt langsam ein.

Nach einmal täglicher Verabreichung von Amlodipin ist bei Anginapatienten die totale Belastungszeit, die Zeit bis zum Anfall sowie die Zeit bis zur Senkung von 1 mm des ST-Segments verlängert. Zudem ist die Anfallshäufigkeit und der Nitroglycerinbedarf reduziert.

Anwendung bei Patienten mit Herzinsuffizienz

Hämodynamische Studien und auf Belastung basierende kontrollierte klinische Studien zeigten aufgrund der gemessenen Belastbarkeitstoleranz, der linksventrikulären Auswurffraktion und der klinischen Symptomatologie, dass Amlodipin bei herzinsuffizienten Patienten der NYHA-Klassen II bis IV das klinische Bild nicht verschlechtert (siehe auch «Warnhinweise und Vorsichtsmassnahmen»).

Absorption

Nach Einnahme therapeutischer Dosen wird Amlodipin nahrungsunabhängig gut resorbiert, wobei Spitzenkonzentrationen nach 6 bis 12 Stunden erreicht werden. Die absolute Bioverfügbarkeit beim Menschen beträgt etwa 64 bis 80%.Steady-State-Konzentrationen werden nach 7- bis 8-tägiger Anwendung erreicht.

Distribution

Das Verteilungsvolumen beträgt etwa 21 l/kg. In vitro konnte gezeigt werden, dass etwa 97.5% des zirkulierenden Amlodipin an Plasmaeiweisse gebunden sind.

Metabolismus

Der Amlodipin-Metabolismus wird hauptsächlich durch die Cytochrom-P450(CYP)-Isoenzyme 3A4 (Hauptweg) vermittelt. Die Amlodipin-Clearance ist gering und es wurden keine klinisch relevanten Interaktionen mit mässig starken CYP3A4-Inhibitoren (Diltiazem) oder Substanzen, die den Stoffwechsel über CYP3A4 induzieren, nachgewiesen. Interaktionsstudien mit stärkeren CYP3A4-Inhibitoren (z.B. Ketoconazol, Itraconazol oder Ritonavir) oder –induktoren (z.B. Rifampicin) wurden nicht durchgeführt.

Amlodipin wird grösstenteils zu inaktiven Metaboliten verstoffwechselt.

Elimination

Im Urin werden 10% der Substanz unverändert sowie 60% der Metaboliten ausgeschieden. Die terminale Plasmahalbwertszeit beträgt 35 bis 50 Stunden und ermöglicht eine einmal tägliche Dosierung.

Kinetik spezieller Patientengruppen

Die Zeitspanne bis zum Erreichen von maximalen Plasmakonzentrationen ist bei älteren und jüngeren Patienten gleich. Bei älteren Patienten scheint die Amlodipin-Clearance herabgesetzt zu sein, was zu einer Erhöhung der AUC und der Eliminationshalbwertszeit führt. Die Erhöhung der AUC und der Eliminationshalbwertszeit bei Patienten mit chronischer Herzinsuffizienz entsprachen den Erwartungen in Bezug auf die untersuchte Altersgruppe (siehe auch «Warnhinweise und Vorsichtsmassnahmen»).

Mutagenität

Mutagenitätsstudien zeigten keine Wirkstoff-bezogene Effekte weder auf Gen- noch auf Chromosomen-Ebene.

Karzinogenität

Bei Ratten und Mäusen wurden nach zweijähriger Behandlung mit Amlodipin in der Nahrung zu Konzentrationen, die eine tägliche Dosis von 0.5, 1.25 und 2.5 mg/kg/Tag lieferten, keine Anzeichen einer Kanzerogenität festgestellt. Die höchste Dosis (für Mäuse ähnlich wie, und für Ratten das doppelte* der maximalen empfohlenen klinischen Dosis von 10 mg auf mg/m2 Basis) war nahe an der maximalen Toleranzdosis für Mäuse, nicht aber für Ratten.

Reproduktionstoxizität

Die Fertilität von Ratten wurde durch eine Amlodipin-Behandlung (Männchen während 64 Tagen und Weibchen während 14 Tagen vor der Paarung) bei Dosen bis zu 10 mg/kg/Tag (8fache* der maximalen empfohlenen Humandosis von 10 mg auf mg/m2 Basis) nicht beeinflusst.

In Reproduktionsstudien zeigten Ratten, die mit Amlodipin behandelt worden waren (mit der 50-fachen der beim Menschen empfohlenen Maximaldosis), einen verzögerten Geburtsbeginn und verlängerte Wehen.

* Basierend auf einem Patientengewicht von 50 kg.

Beeinflussung diagnostischer Methoden

Keine bekannt.

Haltbarkeit

Das Arzneimittel darf nur bis zu dem auf der Packung mit «EXP» bezeichneten Datum verwendet werden

Besondere Lagerungshinweise

In der Originalpackung unterhalb von 30 °C und ausser Reichweite von Kindern aufbewahren.

56821 (Swissmedic).

Helvepharm AG, Frauenfeld.

März 2020.

Principi attivi

Amlodipinum ut Amlodipini mesilas.

Sostanze ausiliarie

Cellulosum microcristallinum, Calcii hydrogenophosphas anhydricus, Carboxymethylamylum natricum (= 0.17 mg Natrium (5 mg); 0.34 mg Natrium (10 mg)), Magnesii stearas.

Compresse da 5 mg: 1 compressa contiene 5 mg di amlodipina (in forma di amlodipina mesilato).

Compresse da 10 mg: 1 compressa (divisibile) contiene 10 mg di amlodipina (in forma di amlodipina mesilato).

  1. Ipertensione arteriosa: Amlodipin Zentiva è indicato come trattamento di base per l'ipertensione. Nei pazienti che hanno risposto in modo insufficiente a una monoterapia, la terapia combinata può offrire benefici. Amlodipin Zentiva è stato utilizzato con diuretici tiazidici, con alfabloccanti, con betabloccanti e con ACE-inibitori.
  2. Prevenzione degli attacchi nell'angina pectoris stabile dovuta a un restringimento vascolare fisso.
  3. Angina di Prinzmetal o vasospastica dovuta a vasocostrizione spastica dei vasi coronarici.

Amlodipin Zentiva può essere utilizzato se il quadro clinico lascia presumere una componente di vasocostrizione spastica, sebbene non confermata. Amlodipin Zentiva può essere somministrato in monoterapia o in combinazione con altri medicamenti antianginosi, segnatamente in pazienti la cui angina pectoris non risponde in maniera sufficiente ai nitrati e/o a dosi adeguate di betabloccanti.

Nota: a causa della lenta insorgenza d'azione, Amlodipin Zentiva non è adatto al trattamento dell'attacco acuto di angina pectoris (risoluzione dell'attacco)!

Posologia abituale

Per entrambe le indicazioni, ipertensione e angina pectoris, la terapia viene solitamente avviata a 5 mg di amlodipina una volta al giorno. In funzione della risposta individuale del paziente, è possibile incrementare la posologia a 10 mg di amlodipina una volta al giorno.

Le compresse da 10 mg presentano una linea di frattura su un lato e possono essere suddivise per dimezzare la dose.

Non è necessario un aggiustamento della dose di amlodipina quando somministrata in concomitanza con diuretici tiazidici, betabloccanti o ACE-inibitori.

Istruzioni posologiche speciali

Pazienti con disturbi della funzionalità epatica

Nei pazienti con insufficienza epatica, l'emivita di amlodipina risulta prolungata, come in tutti i calcioantagonisti. Poiché non esistono raccomandazioni posologiche per questi pazienti, amlodipina deve essere impiegata con cautela in caso di insufficienza epatica.

Pazienti con disturbi della funzionalità renale

In caso di insufficienza renale, amlodipina viene ampiamente metabolizzata in metaboliti inattivi e solo il 10% del medicamento viene eliminato nell'urina immodificato. Le variazioni delle concentrazioni plasmatiche di amlodipina non si correlano al grado di severità del disturbo della funzionalità renale. Pertanto amlodipina può essere somministrata a posologia normale in pazienti con insufficienza della funzione renale. Questo medicamento non è dializzabile.

Pazienti anziani

Le concentrazioni di picco di amlodipina nel plasma vengono raggiunte in soggetti anziani e giovani all'incirca nello stesso momento. Nei pazienti anziani la clearance di amlodipina è ridotta, causando in media un aumento dell'AUC (area sotto la curva di concentrazione) di circa il 50% e un prolungamento dell'emivita di eliminazione terminale.

L'aumento dell'AUC e il prolungamento dell'emivita di eliminazione terminale in pazienti con insufficienza cardiaca sono risultati in linea con quanto atteso per i pazienti della fascia d'età esaminata. A posologia comparabile, amlodipina viene ben tollerata da pazienti anziani e giovani in egual misura.

Può pertanto essere necessaria una dose iniziale inferiore nei pazienti anziani (I preparati per il dosaggio di dosi inferiori a 5 mg sono disponibili con altri nomi commerciali).

Bambini e adolescenti

Non sono disponibili esperienze sulla sicurezza ed efficacia di amlodipina nei bambini e negli adolescenti sotto i 18 anni.

Ipersensibilità al principio attivo, alle diidropiridine (amlodipina è un derivato delle diidropiridine) o a una qualsiasi delle sostanze ausiliarie secondo la composizione.

Grave ipotensione.

Stato di shock (incluso shock cardiogeno).

Ostruzione del tratto di efflusso del ventricolo sinistro (ad es. stenosi aortica di grado elevato).

Insufficienza cardiaca emodinamicamente instabile dopo infarto miocardico acuto.

A oggi non sono disponibili sufficienti dati clinici relativamente all'utilizzo di amlodipina in pazienti sotto i 18 anni.

Nei pazienti con insufficienza epatica, l'emivita di amlodipina risulta prolungata, come in tutti i calcioantagonisti. Poiché non esistono raccomandazioni posologiche per questi pazienti, amlodipina deve essere impiegata con cautela in caso di insufficienza epatica.

I calcioantagonisti a breve durata d'azione del tipo 1,4-diidropiridina con rapida insorgenza d'azione sono controindicati in caso di infarto miocardico e nei 30 giorni successivi a causa dell'aumentata mortalità. Alla luce dei dati oggi disponibili, non è certo se ciò riguardi anche la terapia con diidropiridine a lunga durata d'azione con insorgenza d'azione ritardata. Pertanto il medico deve decidere quando avviare la terapia in tale lasso di tempo e monitorare inizialmente i pazienti con particolare cura.

Questo medicamento contiene meno di 1 mmol (23 mg) di sodio per compressa, cioè essenzialmente «senza sodio».

Uso in pazienti con insufficienza cardiaca

In uno studio a lungo termine controllato verso placebo in pazienti con insufficienza cardiaca di classe NYHA III e IV (senza sintomi clinici o riscontri obiettivi che suggerissero una malattia ischemica di base), a dosi stabili di ACE-inibitori, digitale e diuretici, amlodipina non ha avuto alcun effetto sulla mortalità totale o cardiovascolare. Nella stessa popolazione, durante il trattamento con amlodipina si è manifestato edema polmonare con una frequenza significativamente superiore, sebbene non sussistesse alcuna differenza significativa nell'incidenza di peggioramenti dell'insufficienza cardiaca rispetto al placebo.

Altri antipertensivi: amlodipina può essere somministrata con diuretici tiazidici, alfabloccanti, betabloccanti, ACE-inibitori, nitrati a lunga durata d'azione, nitroglicerina sublinguale, antireumatici non steroidei, antibiotici e antidiabetici orali.

A causa dell'effetto sinergico di amlodipina e altri antipertensivi, è possibile si manifesti una maggiore riduzione della pressione arteriosa in caso di terapia combinata.

Teofillina, ergotamina: i calcioantagonisti possono interferire con il metabolismo dipendente dal citocromo P450 della teofillina e dell'ergotamina. Poiché sino a oggi non sono disponibili studi di interazione né in vitro, né in vivo con teofillina o ergotamina e amlodipina, si raccomanda all'inizio della somministrazione concomitante di controllare regolarmente i livelli ematici della teofillina o dell'ergotamina.

(Succo di) pompelmo: l'utilizzo di amlodipina con il pompelmo o il succo di pompelmo generalmente non è raccomandato, poiché può incrementare la biodisponibilità di amlodipina in alcuni pazienti e intensificare così l'effetto antipertensivo. La causa potrebbe essere un polimorfismo genetico del CYP3A4, l'enzima principalmente responsabile del metabolismo di amlodipina. In uno studio con 20 volontari sani non è stato trovato alcun effetto significativo del succo di pompelmo sulla farmacocinetica di amlodipina.

Dantrolene (infusione): nel modello animale sono stati osservati fibrillazione ventricolare fatale e collasso circolatorio associati a iperkaliemia dopo somministrazione di verapamil e dantrolene per via endovenosa. A causa del rischio di iperkaliemia, si raccomanda di evitare la somministrazione concomitante di bloccanti dei canali del calcio come l'amlodipina in pazienti con rischio notoriamente aumentato di ipertermia maligna o in trattamento per un'ipertermia maligna.

Effetto di Amlodipin Zentiva su altri medicamenti

Simvastatina: l'utilizzo ripetuto di 10 mg di amlodipina in combinazione con 80 mg di simvastatina ha determinato un aumento del 77% dei livelli plasmatici di simvastatina rispetto al solo uso di simvastatina. La posologia di simvastatina in pazienti che ricevono amlodipina deve essere limitata a 20 mg al giorno.

Atorvastatina: la somministrazione concomitante di più dosi di amlodipina (10 mg) con atorvastatina (80 mg) non ha determinato alterazioni significative del parametro farmacocinetico stato stazionario di atorvastatina.

Digossina: esami condotti su volontari sani hanno mostrato che la somministrazione concomitante di amlodipina e digossina non ha causato alterazioni dei livelli plasmatici di digossina, né della sua clearance renale.

Etanolo (alcol): dosi singole e multiple di amlodipina (10 mg) non hanno avuto alcun effetto significativo sulla farmacocinetica dell'etanolo.

Warfarin: l'azione di warfarin sul tempo di protrombina in volontari sani di sesso maschile non è stata alterata significativamente con la somministrazione concomitante di amlodipina.

Ciclosporina: non sono stati condotti studi sull'interazione di ciclosporina e amlodipina in volontari sani, né in altre popolazioni, fatta eccezione per i pazienti che hanno subito un trapianto di rene. Diversi studi su pazienti con trapianto di rene hanno mostrato che la somministrazione concomitante di ciclosporina e amlodipina ha effetti diversi sulla concentrazione residua di ciclosporina. L'effetto varia dall'assenza di alterazioni a un incremento medio del 40%. Nei pazienti con trapianto di rene sottoposti ad amlodipina, occorre prestare particolare attenzione ai valori della ciclosporina.

Tacrolimus: la somministrazione concomitante con amlodipina determina un maggiore rischio d'aumento dei livelli ematici di tacrolimus. Per prevenire la tossicità di tacrolimus, durante la somministrazione di amlodipina a pazienti trattati con tacrolimus occorre sorvegliare i livelli ematici di tacrolimus e, all'occorrenza, aggiustarne la dose.

Inibitori del bersaglio meccanicistico della rapamicina (mTOR): gli inibitori di mTOR quali sirolimus, temsirolimus ed everolimus sono substrati del CYP3A4. Amlodipina è un debole inibitore del CYP3A4. Se somministrata in concomitanza con inibitori di mTOR, amlodipina può aumentare la loro esposizione.

Altro: studi in vitro con plasma umano mostrano che amlodipina non ha effetto sul legame proteico di digossina, fenitoina, cumarina, warfarin o indometacina.

Effetti di altri medicamenti su Amlodipin Zentiva

Cimetidina: la somministrazione concomitante di amlodipina e cimetidina non altera la farmacocinetica di amlodipina.

Alluminio/magnesio (antiacidi): la somministrazione concomitante di antiacidi a base di alluminio/magnesio e una dose singola di amlodipina non ha avuto alcun effetto significativo sulla farmacocinetica di amlodipina.

Sildenafil: una dose singola di sildenafil (100 mg) in soggetti con ipertensione essenziale non ha influito sui parametri farmacocinetici di amlodipina. Quando amlodipina e sildenafil sono stati somministrati in combinazione, ciascun principio attivo ha esercitato indipendentemente il proprio effetto antipertensivo.

Inibitori del CYP3A4: l'utilizzo concomitante di 180 mg di diltiazem al giorno e 5 mg di amlodipina in pazienti ipertesi anziani (tra i 69 e gli 87 anni) ha portato a un aumento del 57% della disponibilità sistemica di amlodipina. L'utilizzo concomitante di eritromicina in volontari sani (tra i 18 e i 43 anni) non ha alterato significativamente la disponibilità sistemica di amlodipina (aumento dell'AUC del 22%). Gli inibitori forti del CYP3A4 (ad es. ketoconazolo, itraconazolo, ritonavir) possono aumentare i livelli plasmatici di amlodipina in misura maggiore che diltiazem. La rilevanza clinica delle osservazioni citate non è chiara. Tuttavia amlodipina, in combinazione con inibitori del CYP3A4, deve essere utilizzata con particolare cautela, soprattutto nei pazienti anziani.

Claritromicina: poiché claritromicina è un inibitore del CYP3A4, nei pazienti che ricevono claritromicina in concomitanza con amlodipina, vi è un rischio aumentato di ipotensione. Durante la somministrazione concomitante di amlodipina e claritromicina è indicato un attento monitoraggio dei pazienti.

Induttori del CYP3A4: non sono disponibili dati sull'azione degli induttori del CYP3A4 su amlodipina. L'utilizzo concomitante degli induttori del CYP3A4 (ad es. rifampicina, erba di San Giovanni [Hypericum perforatum]) potrebbe determinare ridotti livelli plasmatici di amlodipina. Amlodipina pertanto deve essere utilizzata con cautela quando la somministrazione avviene in concomitanza con induttori del CYP3A4.

Sino a oggi non sono disponibili studi sull'utilizzo sicuro di amlodipina nelle donne in gravidanza o in allattamento.

Gravidanza

Studi sulla funzione riproduttiva negli animali hanno mostrato effetti sul parto e sul travaglio solo a livelli che superavano più volte la posologia umana massima raccomandata (cfr. «Dati preclinici – Tossicità per la riproduzione»).

Amlodipina non deve essere utilizzata durante la gravidanza, a meno che ciò non sia inequivocabilmente necessario.

Allattamento

Le esperienze nell'uomo mostrano che amlodipina è escreta nel latte materno. In 31 madri in allattamento con ipertensione indotta dalla gravidanza si è evidenziato un rapporto mediano della concentrazione di amlodipina dello 0.85 (latte/plasma) a seguito della somministrazione di amlodipina. Le pazienti sono state trattate con una dose iniziale di 5 mg di amlodipina una volta al giorno, aggiustata al bisogno. La dose media giornaliera aggiustata in base al peso corporeo era di 6 mg o 98.7 µg/kg. Per il lattante si è stimata con l'allattamento una dose giornaliera di amlodipina di 4.17 µg/kg.

Se durante l'allattamento si rende necessario l'utilizzo di amlodipina, sospendere l'allattamento.

Fertilità

Non sono disponibili dati sull'effetto di amlodipina sulla fertilità nell'uomo. Studi sugli animali non hanno riportato evidenze di effetti dannosi (cfr. «Dati preclinici»).

A causa di possibili effetti collaterali, quali capogiro, cefalea, sonnolenza o disturbi della vista, amlodipina può compromettere la capacità di reazione, la capacità di guidare veicoli e la capacità di utilizzare attrezzi e macchine.

Amlodipina è ben tollerata. Gli effetti indesiderati sono elencati secondo la classificazione organica e in ordine di frequenza in base alle seguenti definizioni: molto comune (≥1/10); comune (≥1/100, <1/10); non comune (≥1/1'000, <1/100), raro (≥1/10'000, <1/1'000); molto raro (<1/10'000).

Patologie del sistema emolinfopoietico

Molto raro: leucocitopenia, trombocitopenia.

Disturbi del sistema immunitario

Molto raro: reazioni allergiche.

Disturbi del metabolismo e della nutrizione

Molto raro: iperglicemia.

Disturbi psichiatrici

Non comune: depressione, insonnia, alterazioni dell'umore (inclusa ansia).

Raro: confusione.

Patologie del sistema nervoso

Comune: capogiro, cefalea, sonnolenza.

Non comune: tremore, patologie del gusto, sincope, ipoestesie, parestesie.

Molto raro: ipertonia, neuropatia periferica.

In singoli casi: disturbo extrapiramidale.

Patologie dell'occhio

Comune: disturbi della vista (inclusa diplopia).

Patologie dell'orecchio e del labirinto

Non comune: tinnito.

Patologie cardiache

Comune: palpitazioni.

Non comune: aritmia (incluse bradicardia, tachicardia ventricolare e fibrillazione atriale).

Molto raro: infarto miocardico.

Patologie vascolari

Comune: arrossamento al viso.

Non comune: ipotensione.

Molto raro: vasculite.

Patologie respiratorie, toraciche e mediastiniche

Comune: dispnea.

Non comune: tosse, rinite.

Patologie gastrointestinali

Comune: dolore addominale, nausea, dispepsia, cambiamento delle abitudini intestinali (incluse diarrea e stitichezza).

Non comune: vomito, bocca secca.

Molto raro: pancreatite, gastrite, iperplasia gengivale.

Patologie epatobiliari

Molto raro: epatite, ittero, enzimi epatici aumentati (di solito accompagnati da colestasi).

Patologie della cute e del tessuto sottocutaneo

Non comune: alopecia, porpora, alterazione del colore della pelle, iperidrosi, prurito, eruzione cutanea, esantema, orticaria.

Molto raro: angioedema, eritema multiforme, dermatite esfoliativa, sindrome di Stevens-Johnson, fotosensibilità.

Non nota: necrolisi epidermica tossica.

Patologie del sistema muscoloscheletrico e del tessuto connettivo

Comune: tumefazione della caviglia, crampi muscolari.

Non comune: artralgia, mialgia, dolore dorsale.

Patologie renali e urinarie

Non comune: disturbo della minzione aggravato, nicturia, pollachiuria.

Patologie dell'apparato riproduttivo e della mammella

Non comune: disfunzione erettile, ginecomastia.

Patologie generali e condizioni relative alla sede di somministrazione

Molto comune: edema (11.1%).

Comune: stanchezza, astenia.

Non comune: dolore, malessere, dolore toracico.

Esami diagnostici

Non comune: aumento ponderale, perdita di peso.

La notifica di effetti collaterali sospetti dopo l'omologazione del medicamento è molto importante. Consente una sorveglianza continua del rapporto rischio-beneficio del medicamento. Chi esercita una professione sanitaria è invitato a segnalare qualsiasi nuovo o grave effetto collaterale sospetto attraverso il portale online ElViS (Electronic Vigilance System). Maggiori informazioni sul sito www.swissmedic.ch.

Segni e sintomi

I dati disponibili suggeriscono che un forte sovradosaggio possa causare marcata vasodilatazione periferica e possibile tachicardia di riflesso. È stata descritta un'evidente ipotensione sistemica prolungata fino a shock con esito fatale.

Trattamento

Con la somministrazione di carbone attivo a volontari sani direttamente o sino a due ore dopo l'assunzione di 10 mg di amlodipina, è stato possibile ridurre significativamente l'assorbimento di amlodipina.

In determinati casi può risultare utile la lavanda gastrica, che è raccomandata nel rispetto delle consuete precauzioni di sicurezza.

Un'ipotensione clinicamente significativa, dovuta a sovradosaggio di amlodipina, richiede l'adozione di misure immediate a supporto del sistema cardiovascolare: monitoraggio frequente delle funzioni cardiache e respiratorie, del volume circolante e dell'escrezione renale, unitamente all'elevazione degli arti inferiori. La somministrazione di farmaci vasocostrittori può risultare utile a supporto del tono vascolare e della pressione arteriosa, purché i vasocostrittori non siano controindicati. La somministrazione per via endovenosa di gluconato di calcio può rivelarsi utile nel neutralizzare gli effetti dei calcioantagonisti.

Dal momento che amlodipina è fortemente legata alle proteine, è improbabile che la dialisi risulti efficace.

Codice ATC

C08CA01

Meccanismo d'azione

L'effetto antipertensivo di amlodipina è dovuto all'azione rilassante diretta sulle cellule muscolari lisce dei vasi.

L'esatto meccanismo dell'effetto antischemico non è ancora del tutto chiaro. È noto che amlodipina previene gli attacchi di angina pectoris nei seguenti due modi:

  1. Amlodipina dilata le arteriole periferiche riducendo così le resistenze periferiche totali («afterload») alle quali si oppone il lavoro del cuore. Poiché la frequenza cardiaca rimane stabile, questa riduzione di lavoro riduce il consumo di energia e il fabbisogno di ossigeno da parte del miocardio.
  2. Il meccanismo d'azione di amlodipina probabilmente include la dilatazione delle principali arterie coronarie e delle arteriole coronariche, sia nelle regioni sane che in quelle ischemiche. Tale dilatazione vascolare migliora l'apporto di ossigeno al miocardio in pazienti con spasmi delle arterie coronariche (angina di Prinzmetal o vasospastica) e riduce la vasocostrizione coronarica indotta da fumo.

Farmacodinamica

Amlodipina impedisce l'afflusso transmembrana degli ioni di calcio nelle cellule muscolari del cuore e nelle cellule muscolari lisce vascolari, ossia amlodipina blocca i canali lenti («slow channel blocker») e agisce da calcioantagonista.

Efficacia clinica

Nei pazienti con ipertensione la posologia da una dose al giorno determina una riduzione clinicamente significativa della pressione arteriosa nell'arco delle 24 h, sia in posizione sdraiata che eretta. L'effetto si manifesta lentamente.

Nei pazienti anginosi, la somministrazione di una dose al giorno di amlodipina aumenta il tempo di sforzo totale, il tempo di insorgenza di un attacco e il tempo di riduzione di 1 mm del segmento ST. Inoltre diminuisce la frequenza degli attacchi e il consumo di nitroglicerina.

Uso in pazienti con insufficienza cardiaca

Studi emodinamici e studi clinici controllati basati sullo sforzo hanno mostrato che amlodipina non peggiora il quadro clinico di pazienti con insufficienza cardiaca di classe NYHA II-IV in base alla tolleranza allo sforzo misurata, alla frazione di eiezione ventricolare sinistra e alla sintomatologia clinica (cfr. anche «Avvertenze e misure precauzionali»).

Assorbimento

Dopo l'assunzione di dosi terapeutiche, amlodipina viene ben assorbita a prescindere dal consumo di cibo, con concentrazioni di picco raggiunte entro le 6-12 ore. La biodisponibilità assoluta nell'uomo è pari al 64-80% circa. Le concentrazioni allo stato stazionario vengono raggiunte in 7-8 giorni di utilizzo.

Distribuzione

Il volume di distribuzione è circa 21 l/kg. In vitro è stato possibile mostrare che circa il 97.5% dell'amlodipina circolante si lega alle proteine plasmatiche.

Metabolismo

Il metabolismo di amlodipina è mediato principalmente dagli isoenzimi del citocromo P450(CYP) 3A4 (via principale). La clearance di amlodipina è ridotta e non sono state dimostrate interazioni clinicamente rilevanti con inibitori moderati del CYP3A4 (diltiazem) o sostanze che inducono il metabolismo mediante il CYP3A4. Non sono stati condotti studi di interazione con inibitori più potenti del CYP3A4 (ad es. ketoconazolo, itraconazolo o ritonavir) o induttori (ad es. rifampicina).

Amlodipina viene metabolizzata principalmente in metaboliti inattivi.

Eliminazione

Vengono eliminati nell'urina il 10% della sostanza immodificata e il 60% dei metaboliti. L'emivita plasmatica terminale è pari a 35-50 ore e consente la posologia di una dose giornaliera.

Cinetica di gruppi di pazienti speciali

Il tempo di raggiungimento delle concentrazioni plasmatiche massime è uguale nei pazienti anziani e giovani. Nei pazienti anziani, la clearance di amlodipina appare ridotta, con conseguente aumento dell'AUC e dell'emivita di eliminazione. L'aumento dell'AUC e dell'emivita di eliminazione nei pazienti con insufficienza cardiaca cronica è risultato in linea con quanto atteso rispetto alla fascia d'età esaminata (cfr. anche «Avvertenze e misure precauzionali»).

Mutagenicità

Studi sulla mutagenicità non hanno mostrato alcun effetto correlato al principio attivo né a livello genetico, né cromosomico.

Cancerogenicità

Dopo due anni di trattamento con amlodipina nel cibo a concentrazioni che fornivano una dose giornaliera di 0.5, 1.25 e 2.5 mg/kg/giorno, nei ratti e nei topi non si sono rilevati segni di cancerogenicità. La dose massima (per i topi analoga alla dose clinica massima raccomandata di 10 mg su base mg/m2, per i ratti il doppio*) era prossima alla dose massima di tolleranza nei topi, ma non nei ratti.

Tossicità per la riproduzione

La fertilità dei ratti non è risultata influenzata dal trattamento con amlodipina (i maschi per 64 giorni e le femmine per 14 giorni prima dell'accoppiamento) a dosi massime di 10 mg/kg/giorno (8 volte* la dose umana massima raccomandata di 10 mg su base mg/m2).

In studi sulla funzione riproduttiva, ratti trattati con amlodipina (con 50 volte la dose massima raccomandata nell'uomo) hanno mostrato ritardo nel parto e un prolungamento del travaglio.

* In base a un peso del paziente di 50 kg.

Influenza su metodi diagnostici

Non nota.

Stabilità

Il medicamento non deve essere utilizzato oltre la data indicata con «EXP» sul contenitore.

Indicazioni particolari concernenti l'immagazzinamento

Conservare nella confezione originale a temperatura inferiore ai 30 °C e fuori dalla portata dei bambini.

56821 (Swissmedic).

Helvepharm AG, Frauenfeld.

Marzo 2020.

Principes actifs

Amlodipinum ut amlodipini mesilas.

Excipients

Cellulosum microcristallinum, Calcii hydrogenophosphas anhydricus, Carboxymethylamylum natricum (= 0.17 mg Natrium (5 mg); 0.34 mg Natrium (10 mg)), Magnesii stearas.

Comprimés à 5 mg: 1 comprimé contient 5 mg d'amlodipine (sous forme de mésilate d'amlodipine).

Comprimés à 10 mg: 1 comprimé (avec rainure, sécable) contient 10 mg d'amlodipine (sous forme de mésilate d'amlodipine).

  1. Hypertension artérielle: Amlodipin Zentiva est indiqué pour le traitement de base de l'hypertension artérielle. Une association médicamenteuse peut s'avérer favorable chez les patients dont la tension ne se normalise pas de manière satisfaisante sous une monothérapie. Amlodipin Zentiva a été utilisé avec des diurétiques thiazidiques, des alphabloquants, des bêtabloquants ou des inhibiteurs de l'ECA.
  2. Prévention des crises dans l'angor stable, secondaire à une réduction fixe du diamètre interne des vaisseaux.
  3. Angor de Prinzmetal ou angor vasospastique, secondaire à une vasoconstriction spastique des vaisseaux coronaires.

Amlodipin Zentiva peut être utilisé lorsque le tableau clinique laisse supposer une composante de vasoconstriction spastique, sans que celle-ci soit confirmée. Amlodipin Zentiva peut être administré seul ou en association avec d'autres médicaments anti-angineux chez les patients dont l'angor ne réagit pas suffisamment aux dérivés nitrés et/ou à des doses adéquates de bêtabloquants.

N.B.: son entrée en action étant lente, Amlodipin Zentiva ne convient pas pour couper les crises aiguës d'angor!

Posologie usuelle

Dans les deux indications - hypertension et angor - le traitement commence habituellement avec 5 mg d'amlodipine 1x par jour. En fonction de la réaction individuelle des patients, la posologie peut être portée à 10 mg d'amlodipine 1x par jour.

Les comprimés à 10 mg présentent une rainure unilatérale et peuvent être divisés afin de partager la dose.

Une adaptation posologique de l'amlodipine n'est pas nécessaire en cas d'administration concomitante de diurétiques thiazidiques, de bêtabloquants ou d'inhibiteurs de l'ECA.

Instructions posologiques particulières

Patients présentant des troubles de la fonction hépatique

Chez les patients souffrant d'insuffisance hépatique, la demi-vie de l'amlodipine est prolongée, comme celle de tous les antagonistes du calcium. Étant donné qu'il n'existe pas de recommandations posologiques pour ces patients, l'amlodipine sera utilisée avec précaution chez les insuffisants hépatiques.

Patients présentant des troubles de la fonction rénale

Chez les patients souffrant d'insuffisance rénale, l'amlodipine est éliminée principalement sous forme de métabolites inactifs et seuls 10% du médicament sont éliminés inchangés dans l'urine. Les variations des concentrations plasmatiques d'amlodipine ne sont pas en corrélation avec le degré de gravité de l'insuffisance rénale. En conséquence, l'amlodipine peut être administrée à la posologie normale aux patients atteints d'une insuffisance rénale. Ce médicament n'est pas dialysable.

Patients âgés

Les pics plasmatiques d'amlodipine sont atteints à peu près en même temps chez les sujets jeunes et les sujets âgés. Chez les patients âgés, la clairance de l'amlodipine est réduite, ce qui entraîne une augmentation moyenne de l'AUC (aire sous la courbe concentration/temps) de 50% environ et une prolongation de la demi-vie d'élimination terminale.

L'augmentation de l'AUC et la prolongation de la demi-vie d'élimination terminale chez les insuffisants cardiaques correspondent aux valeurs escomptées pour les patients du groupe d'âge examiné. À posologie comparable, l'amlodipine est bien tolérée par les patients jeunes comme par les patients âgés.

En conséquence, l'administration d'une dose initiale plus faible peut s'avérer nécessaire chez les patients âgés (des préparations pour le dosage de doses de moins de 5 mg sont disponibles sous un autre nom de commercialisation).

Enfants et adolescents

Aucune donnée sur la sécurité et l'efficacité d'amlodipine chez l'enfant et l'adolescent de moins de 18 ans n'est disponible.

Hypersensibilité au principe actif, aux dihydropyridines (l'amlodipine est un dérivé de la dihydropyridine) ou à l'un des excipients conformément à la composition.

Hypotension sévère.

État de choc (y compris choc cardiogène).

Obstruction de la voie d'éjection du ventricule gauche (par ex. sténose aortique sévère).

Insuffisance cardiaque avec instabilité hémodynamique après infarctus du myocarde aigu.

Les données cliniques disponibles à ce jour sur l'utilisation de l'amlodipine chez les patients de moins de 18 ans sont insuffisantes.

Chez les patients ayant une insuffisance hépatique, la demi-vie de l'amlodipine est prolongée, comme celle de tous les antagonistes du calcium. Étant donné qu'il n'existe pas de recommandations posologiques pour ces patients, l'amlodipine sera utilisée avec précaution chez les insuffisants hépatiques.

Les antagonistes du calcium de type 1,4-dihydropyridine de courte durée d'action et d'entrée en action rapide sont contre-indiqués lors d'infarctus du myocarde aigu et durant les 30 jours qui suivent, en raison d'une mortalité accrue. Les données disponibles à ce jour ne permettent pas d'établir si cette restriction s'applique également au traitement par les dihydropyridines de longue durée d'action et d'entrée en action progressive. Par conséquent, le médecin choisira le moment opportun pour initier le traitement pendant ce laps de temps et surveillera de près le patient, en particulier au début.

Ce médicament contient moins de 1 mmol de sodium (23 mg) par comprimé, c.-à-d. qu'il est essentiellement «sans sodium».

Administration chez le patient insuffisant cardiaque

Dans une étude au long cours contrôlée par placebo menée chez des patients présentant une insuffisance cardiaque des classes NYHA III et IV (sans symptômes cliniques ou résultats objectifs indiquant une affection ischémique sous-jacente), l'amlodipine n'a pas eu d'effet sur la mortalité globale ou cardiovasculaire à des doses stables d'inhibiteurs de l'ECA, de dérivé digitalique et de diurétiques. Sous amlodipine, dans la même population, la survenue d'un œdème pulmonaire a été significativement plus fréquente, bien que, par rapport au placebo, aucune différence dans l'incidence de l'aggravation de l'insuffisance cardiaque n'ait été constatée.

Autres antihypertenseurs: l'amlodipine peut être administrée en même temps que les diurétiques thiazidiques, les alphabloquants, les bêtabloquants, les inhibiteurs de l'ECA, les préparations retard de dérivés nitrés, la nitroglycérine par voie sublinguale, les antirhumatismaux non stéroïdiens, les antibiotiques et les antidiabétiques oraux.

Lors d'un traitement combiné, l'effet de synergie entre l'amlodipine et d'autres antihypertenseurs peut entraîner une baisse accrue de la tension artérielle.

Théophylline, ergotamine: les antagonistes du calcium peuvent interférer avec le métabolisme dépendant du cytochrome P450 de la théophylline et de l'ergotamine. En l'absence d'études in vitro et in vivo sur les interactions de la théophylline et de l'ergotamine avec l'amlodipine, il est recommandé de contrôler régulièrement les taux sanguins de la théophylline ou de l'ergotamine au début d'une administration concomitante.

(Jus de) pamplemousse: l'utilisation de l'amlodipine conjointement avec la consommation de pamplemousse ou de jus de pamplemousse n'est en général pas recommandée, car cela peut, chez certains patients, augmenter la biodisponibilité de l'amlodipine et ainsi son action hypotensive. Cela pourrait être dû à un polymorphisme génétique du CYP3A4, l'enzyme principal du métabolisme de l'amlodipine. Dans une étude réalisée chez 20 volontaires sains, aucun effet significatif du jus de pamplemousse sur la pharmacocinétique de l'amlodipine n'a été constaté.

Dantrolène (perfusion): dans le modèle animal, une fibrillation ventriculaire létale et un collapsus circulatoire ont été observés en lien avec une hyperkaliémie après l'administration de vérapamil et de dantrolène par voie intraveineuse. En raison du risque d'hyperkaliémie, il est recommandé d'éviter l'administration concomitante d'inhibiteurs des canaux calciques tels que l'amlodipine chez les patients présentant un risque accru connu d'hyperthermie maligne ou qui sont traités pour une hyperthermie maligne.

Effet de Amlodipin Zentiva sur d'autres médicaments

Simvastatine: l'administration répétée de 10 mg d'amlodipine en association à 80 mg de simvastatine a entraîné une augmentation de la concentration plasmatique de simvastatine de 77% par rapport à l'administration isolée de simvastatine. La posologie de la simvastatine doit être limitée à 20 mg par jour chez les patients recevant de l'amlodipine.

Atorvastatine: l'administration simultanée de plusieurs doses d'amlodipine (10 mg) avec de l'atorvastatine (80 mg) n'a pas eu d'influence significative sur les paramètres pharmacocinétiques à l'état d'équilibre de l'atorvastatine.

Digoxine: des examens réalisés chez des volontaires sains ont montré que l'administration simultanée d'amlodipine et de digoxine n'entraînait aucune modification des taux plasmatiques de digoxine ni de sa clairance rénale.

Éthanol (alcool): des doses simples et multiples d'amlodipine (10 mg) n'ont pas eu d'effet significatif sur les paramètres pharmacocinétiques de l'éthanol.

Warfarine: chez les volontaires masculins sains, l'administration concomitante d'amlodipine ne modifie pas de manière significative l'effet de la warfarine sur le temps de prothrombine.

Ciclosporine: aucune étude portant sur les interactions entre la ciclosporine et l'amlodipine n'a été menée sur des volontaires sains ni sur d'autres populations, à l'exception de patients ayant subi une greffe des reins. Différentes études sur des patients greffés des reins ont démontré que l'administration simultanée de ciclosporine et d'amlodipine avait un effet différent sur la concentration résiduelle de ciclosporine. Cet effet peut aller de l'absence de modification à une augmentation moyenne de 40%. Chez les patients greffés des reins sous amlodipine, le taux de ciclosporine doit faire l'objet d'une surveillance particulière.

Tacrolimus: en cas d'administration concomitante d'amlodipine, il existe un risque accru d'augmentation du taux sanguin de tacrolimus. Pour éviter toute toxicité du tacrolimus lors de l'administration d'amlodipine chez des patients traités par tacrolimus, il faut surveiller le taux sanguin de tacrolimus et adapter la dose de tacrolimus si nécessaire.

Inhibiteurs du mTOR (Mechanistic Target of Rapamycin): les inhibiteurs du mTOR tels que le sirolimus, le temsirolimus et l'évérolimus sont des substrats du CYP3A4. L'amlodipine est un inhibiteur faible du CYP3A4. En cas d'administration concomitante d'inhibiteurs du mTOR, l'amlodipine peut augmenter l'exposition aux inhibiteurs du mTOR.

Autres: des essais in vitro avec du plasma humain ont montré que l'amlodipine n'a pas d'influence sur la liaison aux protéines de la digoxine, de la phénytoïne, de la coumarine, de la warfarine et de l'indométacine.

Effet d'autres médicaments sur Amlodipin Zentiva

Cimétidine: la pharmacocinétique de l'amlodipine n'est pas modifiée par l'administration simultanée d'amlodipine et de cimétidine.

Aluminium/magnésium (antiacides): l'administration simultanée d'aluminium/magnésium (antiacides) et d'une dose unitaire d'amlodipine n'a pas d'effet significatif sur la pharmacocinétique de l'amlodipine.

Sildénafil: une dose unique de sildénafil (100 mg) chez des sujets atteints d'hypertension essentielle n'a eu aucun effet sur les paramètres pharmacocinétiques de l'amlodipine. En cas d'administration concomitante d'amlodipine et de sildénafil, les deux principes actifs déploient leur effet hypotenseur indépendamment l'un de l'autre.

Inhibiteurs du CYP3A4: l'administration simultanée de 180 mg de diltiazem par jour et de 5 mg d'amlodipine a entraîné une augmentation de la disponibilité systémique de l'amlodipine de 57% chez des patients hypertendus âgés (de 69 à 87 ans). L'administration simultanée d'érythromycine n'a pas entraîné de modification significative de la disponibilité systémique de l'amlodipine (augmentation de l'AUC de 22%) chez des volontaires sains (âgés de 18 à 43 ans). Les inhibiteurs puissants du CYP3A4 (p.ex. kétoconazole, itraconazole, ritonavir) peuvent entraîner une augmentation de la concentration plasmatique d'amlodipine plus importante que celle induite par le diltiazem. La pertinence clinique de ces observations n'est pas clairement établie. Toutefois, l'amlodipine doit être utilisée avec une prudence particulière en association avec des inhibiteurs du CYP3A4, surtout chez les patients âgés.

Clarithromycine: comme la clarithromycine est un inhibiteur du CYP3A4, il existe un risque accru d'hypotension chez les patients qui reçoivent de la clarithromycine et de l'amlodipine de façon concomitante. En cas d'administration simultanée d'amlodipine et de clarithromycine, une surveillance étroite des patients est indiquée.

Inducteurs du CYP3A4: on ne dispose pas de données concernant l'action des inducteurs du CYP3A4 sur l'amlodipine. L'administration simultanée d'inducteurs du CYP3A4 (rifampicine, millepertuis [Hypericum perforatum]) pourrait entraîner une diminution des concentrations plasmatiques d'amlodipine. L'amlodipine doit donc être utilisée avec prudence lorsqu'elle est administrée en association avec des inducteurs du CYP3A4.

Il n'existe encore aucune étude sur la sécurité d'emploi de l'amlodipine chez la femme enceinte ou qui allaite.

Grossesse

Les études sur la reproduction animale n'ont montré des effets sur l'accouchement et le travail qu'à des doses dépassant plusieurs fois la dose humaine maximale recommandée (voir «Données précliniques - Toxicité de reproduction»).

L'amlodipine ne doit pas être administrée pendant la grossesse, sauf nécessité absolue.

Allaitement

Les expériences humaines montrent que l'amlodipine passe dans le lait maternel. Chez 31 mères allaitantes souffrant d'hypertension gravidique, un rapport de concentration médian d'amlodipine de 0.85 (lait/plasma) a été constaté après l'administration d'amlodipine. Ces femmes étaient traitées avec une dose initiale de 5 mg d'amlodipine 1x par jour, qui pouvait être adaptée selon les besoins. La dose quotidienne moyenne ajustée selon le poids corporel était de 6 mg ou 98.7 µg/kg. La dose quotidienne d'amlodipine reçue par le nourrisson dans le lait maternel est estimée à 4.17 µg/kg.

Si l'utilisation d'amlodipine est nécessaire pendant l'allaitement, il convient de sevrer le nourrisson.

Fertilité

Il n'existe aucune donnée concernant l'effet de l'amlodipine sur la fertilité chez l'humain. Les expérimentations animales n'ont révélé aucun indice d'effets délétères (voir «Données précliniques»).

En raison des effets indésirables possibles, tels que vertiges, céphalées, somnolence ou déficiences visuelles, l'amlodipine peut altérer la capacité de réaction, l'aptitude à conduire un véhicule et à utiliser des outils et des machines.

L'amlodipine est bien tolérée. Les effets indésirables sont classés par organe et par groupe de fréquence en utilisant les définitions suivantes: très fréquents (≥1/10); fréquents (≥1/100 à <1/10); occasionnels (≥1/1'000 à <1/100); rares (≥1/10'000 à <1/1'000); très rares (<1/10'000).

Affections hématologiques et du système lymphatique

Très rares: leucopénie, thrombopénie.

Affections du système immunitaire

Très rares: réactions allergiques.

Troubles du métabolisme et de la nutrition

Très rares: hyperglycémie.

Affections psychiatriques

Occasionnels: dépression, insomnie, modifications de l'humeur (y compris anxiété).

Rares: confusion.

Affections du système nerveux

Fréquents: vertiges, céphalées, somnolence.

Occasionnels: tremblements, dysgueusie, syncopes, hypoesthésies, paresthésies.

Très rares: hypertonie musculaire, neuropathie périphérique.

Cas isolés: trouble extrapyramidal.

Affections oculaires

Fréquents: déficiences visuelles (y compris diplopie).

Affections de l'oreille et du labyrinthe

Occasionnels: acouphènes.

Affections cardiaques

Fréquents: palpitations cardiaques.

Occasionnels: arythmie (y compris bradycardie, tachycardies ventriculaires et fibrillation auriculaire).

Très rares: infarctus du myocarde.

Affections vasculaires

Fréquents: rougeur du visage.

Occasionnels: hypotension.

Très rares: vasculite.

Affections respiratoires, thoraciques et médiastinales

Fréquents: dyspnée.

Occasionnels: toux, rhinite.

Affections gastro-intestinales

Fréquents: douleurs abdominales, nausées, dyspepsie, modification des habitudes de défécation (y compris diarrhée et constipation).

Occasionnels: vomissements, sécheresse buccale.

Très rares: pancréatite, gastrite, hyperplasie gingivale.

Affections hépatobiliaires

Très rares: hépatite, ictère, augmentation des enzymes hépatiques (le plus souvent accompagnée d'une cholestase).

Affections de la peau et du tissu sous-cutané

Occasionnels: alopécie, purpura, coloration de la peau, hyperhidrose, prurit, rash, exanthème, urticaire.

Très rares: angiœdème, érythème multiforme, dermatite exfoliative, syndrome de Stevens-Johnson, photosensibilité.

Inconnus: nécrolyse épidermique toxique.

Affections musculosquelettiques et du tissu conjonctif

Fréquents: gonflements des chevilles, crampes musculaires.

Occasionnels: arthralgies, myalgies, dorsalgies.

Affections du rein et des voies urinaires

Occasionnels: troubles mictionnels, nycturie, pollakiurie.

Affections des organes de reproduction et du sein

Occasionnels: dysfonction érectile, gynécomastie.

Troubles généraux et anomalies au site d'administration

Très fréquents: œdèmes (11.1%).

Fréquents: fatigue, asthénie.

Occasionnels: douleurs, malaise, douleurs thoraciques.

Investigations

Occasionnels: prise de poids, perte de poids.

L'annonce d'effets secondaires présumés après l'autorisation est d'une grande importance. Elle permet un suivi continu du rapport bénéfice-risque du médicament. Les professionnels de santé sont tenus de déclarer toute suspicion d'effet secondaire nouveau ou grave via le portail d'annonce en ligne ElViS (Electronic Vigilance System). Vous trouverez des informations à ce sujet sur www.swissmedic.ch.

Signes et symptômes

Les données disponibles indiquent qu'un surdosage massif peut entraîner une vasodilatation périphérique marquée ainsi qu'une possible tachycardie réflexe. Une hypotension systémique marquée et de longue durée, allant jusqu'au choc avec issue fatale, a été décrite.

Traitement

L'administration de charbon actif à des volontaires sains immédiatement ou jusqu'à deux heures après la prise de 10 mg d'amlodipine a permis de réduire significativement l'absorption d'amlodipine.

Un lavage d'estomac peut être utile dans certains cas et peut être recommandé sous réserve des précautions d'usage usuelles.

Une hypotension cliniquement significative, due à un surdosage d'amlodipine, exige la prise immédiate de mesures de soutien du système cardiovasculaire: surveillance fréquente de la fonction cardiaque et respiratoire, du volume circulant ainsi que de l'élimination rénale et surélévation des extrémités inférieures. L'administration de médicaments vasoconstricteurs peut être utile pour soutenir le tonus vasculaire et la pression sanguine, pour autant qu'il n'existe pas de contre-indication pour les vasoconstricteurs. L'administration de gluconate de calcium par voie intraveineuse peut être utile pour inverser l'effet des antagonistes du calcium.

L'amlodipine étant fortement liée aux protéines, une dialyse sera vraisemblablement sans effet.

Code ATC

C08CA01

Mécanisme d'action

L'effet antihypertenseur de l'amlodipine résulte de la relaxation directe de la musculature lisse des vaisseaux.

Le mécanisme précis de l'effet anti-ischémique n'est pas encore entièrement élucidé. On sait que l'amlodipine prévient les crises d'angor de deux manières:

  1. L'amlodipine dilate les artérioles et réduit de cette manière la résistance périphérique totale («afterload») à laquelle s'oppose le travail du cœur. Étant donné que la fréquence cardiaque reste stable, cette réduction du travail du cœur diminue la consommation d'énergie myocardique et les besoins en oxygène.
  2. Le mécanisme d'action de l'amlodipine comprend vraisemblablement une dilatation des gros vaisseaux coronariens et des artérioles coronariennes, dans les zones ischémiques comme dans les zones saines. Cette dilatation des vaisseaux entraîne un meilleur approvisionnement du myocarde en oxygène chez le patient souffrant de spasmes des artères coronaires (angor de Prinzmetal ou vasospastique) et réduit la vasoconstriction coronaire induite par le tabagisme.

Pharmacodynamique

L'amlodipine empêche l'influx transmembranaire d'ions de calcium dans les cellules myocardiques et les cellules musculaires lisses. En d'autres termes, l'amlodipine bloque les canaux lents («slow channel blocker») et agit comme un antagoniste du calcium.

Efficacité clinique

Chez le patient hypertendu, une dose quotidienne unique induit un abaissement cliniquement significatif de la tension artérielle pendant 24 heures, en position debout comme en position allongée. L'effet s'installe progressivement.

Chez les patients angineux, une dose quotidienne d'amlodipine augmente la capacité de charge totale, retarde le moment de la crise et prolonge le temps jusqu'à l'abaissement de 1 mm du segment ST. En outre, elle réduit la fréquence des crises et la consommation de nitroglycérine.

Administration chez le patient insuffisant cardiaque

Des études hémodynamiques et des études cliniques contrôlées se basant sur la capacité de charge ont montré que l'amlodipine n'aggrave pas le tableau clinique chez les patients ayant une insuffisance cardiaque des classes NYHA II à IV lorsque les mesures portent sur la tolérance à l'effort, la fraction d'éjection du ventricule gauche et les symptômes cliniques (voir «Mises en garde et précautions»).

Absorption

Après la prise de doses thérapeutiques, l'amlodipine est bien résorbée, indépendamment de la prise de nourriture; les pics de concentration sont atteints au bout de 6 à 12 heures. La biodisponibilité absolue chez l'être humain est d'environ 64 à 80%. Les concentrations à l'état d'équilibre sont atteintes après 7 à 8 jours d'utilisation.

Distribution

Le volume de distribution est d'environ 21 l/kg. Les études in vitro ont pu montrer que l'amlodipine circulante est liée à 97.5% aux protéines plasmatiques.

Métabolisme

L'amlodipine est essentiellement métabolisée par les isoenzymes du cytochrome P450(CYP) 3A4 (voie principale). La clairance de l'amlodipine est faible et aucune interaction cliniquement significative n'a été démontrée avec des inhibiteurs modérés du CYP3A4 (diltiazem) ou avec des substances qui induisent le métabolisme par le CYP3A4. Aucune étude portant sur les interactions n'a été réalisée avec des inhibiteurs plus puissants (kétoconazole, itraconazole ou ritonavir, p. ex.) ou des inducteurs du CYP3A4 (rifampicine, p. ex.).

L'amlodipine est pour l'essentiel métabolisée en métabolites inactifs.

Élimination

Dix pour cent de la substance inchangée et 60% des métabolites sont excrétés dans les urines. La demi-vie d'élimination plasmatique en phase terminale est de 35 à 50 heures et permet une administration une fois par jour.

Cinétique pour certains groupes de patients

Le délai jusqu'à ce que les concentrations plasmatiques maximales soient obtenues est identique chez les patients âgés et chez les patients jeunes. Chez les patients âgés, la clairance de l'amlodipine semble être diminuée, ce qui entraîne une augmentation de l'AUC et de la demi-vie d'élimination. L'augmentation de l'AUC et de la demi-vie d'élimination chez les patients atteints d'insuffisance cardiaque chronique a correspondu aux valeurs escomptées chez les patients du groupe d'âge respectif examiné (voir également «Mises en garde et précautions»).

Mutagénicité

Des études de mutagénicité n'ont pas révélé d'effets liés au principe actif ni au niveau génétique ni au niveau chromosomique.

Carcinogénicité

Chez le rat et la souris, l'administration pendant deux ans d'amlodipine avec la nourriture à des concentrations fournissant 0.5, 1.25 et 2.5 mg/kg/jour n'a révélé aucun signe de carcinogénicité. La dose supérieure (qui correspondait chez la souris à la dose maximale recommandée en clinique de 10 mg après extrapolation en mg/m2 et chez le rat au double de cette dose*) était proche de la dose maximale tolérée chez la souris, mais pas chez le rat.

Toxicité sur la reproduction

Un traitement par l'amlodipine (pendant 64 jours avant l'accouplement chez les mâles et pendant 14 jours avant l'accouplement chez les femelles) à des doses allant jusqu'à 10 mg/kg/jour (soit 8 fois* la dose humaine maximale recommandée de 10 mg après extrapolation en mg/m2) n'a eu aucune influence sur la fertilité des rats.

Les études de reproduction animales (rates) ont montré qu'un traitement à base d'amlodipine (dose 50 fois supérieure à la dose humaine maximale recommandée) entraînait un retard de l'accouchement et un travail plus long.

* Basé sur un poids corporel du patient de 50 kg.

Influence sur les méthodes de diagnostic

Aucune connue.

Stabilité

Le médicament ne doit pas être utilisé au-delà de la date figurant après la mention «EXP» sur le récipient.

Remarques particulières concernant le stockage

Conserver dans l'emballage original au-dessous de 30 °C et hors de portée des enfants.

56821 (Swissmedic).

Helvepharm AG, Frauenfeld.

Mars 2020.

Відгуки (0)

Ви переглядали

онлайн-консультація

Безкоштовна консультація досвідченого спеціаліста

Опишіть симптоми або потрібний продукт - ми допоможемо підібрати його дозування або аналог, оформити замовлення з доставкою додому або просто проконсультуємо.
Нас 14 спеціалістів і 0 ботів. Ми завжди будемо з вами на зв'язку і зможемо зв'язатися в будь-який час.

Prime Care AG:

АПТЕКА ЦЮРИХ
Zurich
Switzerland
Free
expert advice